نخ دندان یک نخ چند رشته‌ای از جنس نایلون یا گاهی تک‌رشته‌ای از جنس تفلون است که برای برداشتن پلاک دندانی و خارج کردن موادغذائی باقیمانده در سطوح مجاور دندانها (فاصله بین دندانها) بکار می‌رود.

متاسفانه اکثر مردم اطلاعات کافی از نحوه مراقبت از دندان‌های خود ندارند و رعایت بهداشت دهان و دندان را در این خلاصه کرده‌اند که توصیه بکنند که مسواک بزنید …. مسواک بزنید و….. مسواک بزنید …. در صورتی که مسواک زدن یک بعد محدودی از مقوله بهداشت دهان و دندان می‌باشد . حتی نحوه مسواک زدن نیز مهمتر از مسواک زدن می‌باشد و کیفیت و زمان مسواک زدن مهم‌ترین چیزی است که کمتر بدان توجه می‌شود.

در مطالعه‌ای جدید که بر روی 5000 فرد مسن انجام شد، مشخص شد احتمال ابتلا به بیماری زوال عقل در کسانی که روزانه مسواک نمی‌زنند، 65 درصد بیشتر از کسانی است که به طور منظم از مسواک استفاده می‌کنند. نتیجه تحقیق دیگری نشان داد که حدود 65 میلیون امریکایی (یک نفر از هر دو نفر بزرگسال 30 سال و بالاتر) مبتلا به بیماری لثه هستند. بر اساس اطلاعیه انجمن قلب امریکا در سال 2012، بیماری‌های لثه یک عامل خطر در ابتلا به بیماری‌های قلبی- عروقی (حملات قلبی و سکته) می‌باشند.

همچنین اغلب افراد جامعه به دلیل ناآگاهی از مزایای نخ دندان، چندان از آن استفاده نمی‌کنند، در حال که آغاز بیشتر پوسیدگی های دندان‌ها از داخل شیارها و ما بین دو دندان است در حالی که نخ دندان در تمیز کردن این نواحی از مواد غذایی نقش بسیاری را بر عهده دارد.

نخ دندان در فرآیند رعایت بهداشت دندان‌های افراد باید جایگاه اصلی خود را پیدا کند که این امر مستلزم آموزش مستمر و پایه‌ای است.

تقریبا بیشتر اکثریت مردم و پزشکان با این نظر موافق هستند که 2 بار مسواک زدن در روز ضروری است. اما این روزها نکته بحث‌برانگیز دیگری نیز مطرح است، مبنی بر اینکه استفاده از نخ دندان بهتر است قبل از مسواک زدن انجام شود یا پس از آن؟ در ادامه این بحث توصیه‌های پنج دندانپزشک معتبر را ذکر میکنیم:

اول: برای از بین بردن پلاک بین دندان‌ها، قبل از مسواک حتما از نخ دندان استفاده کنند. این امر موجب می‌شود که مسواک، باکتری‌ها و باقی‌مانده‌های خارج شده توسط نخ را از محیط دهان خارج نماید.

دوم: برای کودکان، استفاده از نخ بعد از مسواک زدن بهتر است. این کار کمک می‌کند ذراتی که پس از مسواک در دهان باقی می‌مانند، توسط نخ خارج شوند. اگر اول از نخ استفاده کنید ممکن است مسواک موجب شود باقی مانده‌ها به میان لثه فرو روند. همچنین این دندانپزشک توصیه می‌کند که روش صحیح استفاده از نخ نیز بسیار مهم است، برای این کار نخ را به صورت  C درآورده و به طور دورانی در اطراف دندان حرکت دهید. حرکات بالا و پایین نخ به تنهایی کافی نیست زیرا سطح دندان ها را به خوبی تمیز نمی کند.

سوم: ترتیب استفاده از مسواک و نخ تفاوتی نمی‌کند، زیرا مسواک سطح دندان ها و نخ فاصله میان دندان ها را تمیز می‌کند.

چهارم: مهم‌ترین نکته این است که 2 بار در روز مسواک بزنید و 1 بار از نخ استفاده کنید. این دندانپزشک معتقد است برای خارج کردن پلاک و باقی‌مانده‌ها از میان دندان‌ها چند دقیقه را صرف استفاده از نخ کنید. 24 تا 48 ساعت زمان لازم است تا باکتری‌ها درون پلاک‌ها جای گیرند، بنابراین خارج کردن پلاک توسط نخ، حداقل 1 بار در روز، سلامت دهان و دندان‌ها را تامین می کند.

پنجم: شب ها قبل از خواب از نخ استفاده کنید. در زمان خواب، ترشح بزاق برای تمیز کردن دندان‌ها و لثه کاهش می‌یابد و باکتری‌ها فرصت بهتری برای آسیب رساندن به دندان‌ها دارند. بنابراین استفاده از مسواک و نخ و همچنین تمیز کردن زبان هر شب قبل از خواب ضروری است.

بر اساس گزارش انجمن دندان امریکا، نخ و مسواک هر دو ضروری هستند اما استفاده از نخ دندان قبل از مسواک، کمک می‌کند که فلوراید موجود در خمیر دندان در زمان مسواک زدن، بهتر به میان دندان‌ها نفوذ کرده و در نتیجه احتمال پوسیدگی دندان کاهش یابد.

بر اساس نظر دندانپزشکان، استفاده روزانه از نخ دندان برای پیشگیری از تجمع باکتری‌ها بین دندان‌ها و تشکیل پلاک و رسوب و در نتیجه تورم و التهاب لثه که اولین مرحله در بیماری‌های لثه می‌باشد، ضروری است.

پنبه یک ماده طبیعی است که از گیاهان به دست می آید. معمولا پنبه را وقتی می بینیم که به لباس تبدیل شده است. اما پنبه ، روی بوته پنبه، شبیه موی سفید پف کرده به نظر می رسد. ما از پنبه ، پارچه‌ها و لباس نخی تهیه می کنیم. .

پنبه یک نوع محصول کشاورزی‌است که از الیاف پوشانندهٔ دانهٔ گیاه پنبه  به دست می‌آید. پنبه تشکیل‌شده از الیافی نرم و پف‌دار است که درون کپسولی به دور تخم‌های گیاه پنبه می‌روید. این الیاف از سلولز تشکیل شده‌اند و به دلیل ویژگی پوشانندگی، می‌توانند تخم‌های گیاه را با خود به مناطق دور ببرند و به گسترش گیاه کمک کنند.

این گیاه در تولید نخ و پارچه به کار برده می‌شود. برای این منظور، الیاف آن را به شکل گسترده و رشته‌رشته درآورده تا دراز و پیچیده در هم شوند. نخ پدید آمده سپس برای تولید پارچه به کار گرفته می‌شود. اگرچه این روش از دیرباز تاکنون مرسوم بوده است، این تنها اختراع دستگاه پنبه‌ریسی بود که هزینه تولید پارچه از این راه را پایین آورد و باعث بهره‌گیری گسترده از پنبه شد به گونه‌ای که امروزه پرکاربردترین الیاف به کار رفته در صنعت پوشاک است.

گیاه پنبه بومی مناطق گرمسیری و نیمه‌گرمسیری سراسر جهان شامل قاره آمریکا، آفریقا، و هند است. بیشترین تنوع پنبه‌های وحشی نخست در مکزیک، و سپس در استرالیا و آفریقا یافت می‌شود. پنبه توسط ساکنان هر دو بر قدیم و بر جدید اهلی شد. بخش‌هایی از الیاف پنبه در کاوش‌های باستان‌شناسانه مربوط به ۵۰۰۰ پیش از میلاد در مکزیک و تمدن دره سند (پاکستان امروزی) پیدا شده‌اند.

تخمین زده می‌شود که هم‌اکنون ۲۵ میلیون تن پنبه در هر سال تولید می‌شود. این میزان برابر با سطح زیر کشت ۲٫۵ درصد از زمین‌های کشاورزی روی زمین است. چین بزرگترین تولیدکننده پنبه در جهان است و بیشتر پنبه تولیدیش در داخل کشور به مصرف می‌رسد. ایالات متحده آمریکا برای سال‌های متمادی بزرگترین صادرکننده پنبه در جهان بوده است.

برای نخستین بار پارچه پنبه‌ای در حدود ۱٬۹۰۰ پیش از میلاد توسط تمدن دره سند در آسیای جنوبی بافته شد.

به‌کاربرده استفاده‌های پنبه در صنعت نساجی است. استفاده‌هایی مانند پارچه‌های پنبه‌ای، جوراب، لباس زیر، لباس کودک، حوله‌ها، پارچه‌های مخملی، کالای خواب و … نخ مورد استفاده در قلاب‌بافی و بافندگی نیز اغلب از جنس پنبه است.

بسیاری از پارچه‌ها تماماً از الیاف پنبه تولید می‌شوند. همچنین می‌توان برخی دیگر از الیاف را با پنبه مخلوط کرد و به این ترتیب خواص مورد نیاز دیگری به منسوج اضافه نمود. به عنوان نمونه مخلوط ابریشم مصنوعی با پنبه و یا مخلوط الیاف مصنوعی مانند پلی‌استر با پنبه. همچنین می‌توان نخ پنبه‌ای را با نخ کشیده شده مخلوط کرد و پارچه‌های کشباف مورد نیاز برای لباس‌هایی مانند شلوار جین و لباس‌های کشی تولید کرد.

علاوه بر صنعت نساجی، پنبه در تورهای ماهی‌گیری، فیلتر قهوه و چای، مواد منفجره (نیتروسلولز)، کاغذ و صحافی … استفاده می‌شود. از پنبه‌دانهٔ باقیمانده نیز می‌توان برای تولید روغن (پس از پالایش) مانند هر روغن دیگری استفاده کرد.

عمل آوردن پنبه

الیاف پنبه را که به وسیله ماشین های پنبه چینی ، جمع آوری شده اند ، به کارخانه می برند تا عمل بیاورند . در الیاف برداشت شده ، شاخه های کوچک ، دانه های بوته پنبه و ذرات گردو خاک وجود دارد . ماشین‌های پنبه پاک کنی، الیاف پنبه را از دانه ها جدا می کنند . سپس الیاف را گردآوری و بسته‌بندی می کنند . 

بافندگی و بافتن

الیاف پنبه در نساجی

پنبه از مهم‌ترین و پرکاربردترین الیاف طبیعی در نساجی است.

الیاف پنبه بر اساس طول به ۳ قسمت تقسیم می‌شوند. لینت (Lint) که مرغوب‌ترین و گرانترین نوع می‌باشد، لینتر(Linter) با طولی متوسط و لینیت (Linit) که جهت تولید الیاف بازیافتی و تولید پتو و بالش استفاده می‌شود.

از گذشته تا کنون از الیاف پنبه بسته به کاربرد برای تولید نخ و پارچه استفاده می‌شود. این الیاف به دلیل جذب رطوبت مناسب، راحتی پوشش و در دسترس بودن به طور گسترده و در بخش‌های مختلف و به شکل‌های گوناگون مورد استفاده قرار می‌گیرند. مانند لباس کودکان، لباس زیر، دستمال کاغذی و لوازم بهداشتی، پانسمان‌ها، شلوار جین، کالای خواب، حوله و … و به شکل بی بافت یا بافته شده.

ساختار لیف پنبه

پنبه از الیاف سلولزی و بر پایهٔ گلوکز است. در پنبه علاوه بر سلولز (به مقدار حدوداً بیشتر از ۹۵ درصد) مقداری وکس، پکتین، پکتوز، اسید پکتیک، رنگدانه یا پیگمنت و… وجود دارد

مولکول‌های سلولز پنبه که تحت عملیات مکانیکی و شیمیایی قبلی قرار نگرفته باشد، از پلیمرهای خطی که حاوی حداقل ۵۰۰۰ واحد انیدروگلوکز می‌باشند، تشکیل می‌گردد. معمولاً این مولکول‌ها در حالت جامد به شکل صفحات مسطح می‌باشند و در حضور آب این صفحات به طور منظم به هم چسبیده می‌باشند؛ ولی در بعضی مواقع برخی از آنها از این حالت مسطح (Flat form) تبعیت نمی‌کند و خمش‌های مولکولی (Chain folding) در بعضی از الیاف سلولزی مشاهده می‌گردد. مولکول‌های سلولز پنیه در حالت کاملاً گسترده و موازات محور فیبریل‌ها قرار دارند.

مطالعات به وسیلهٔ جذب تور ماورا قرمز (Infra red) نشان می‌دهد که اغلب گروه‌های هیدروکسیل با یکدیگر پیوند هیدروژنی برقرار می‌سازند. پیوند بین صفحات مولکول‌ها احتمالاً به وسیلهٔ نیروهای واندروالس حاصل می‌شود.

اخیراً با روش ساترفیوژ تعداد ۱۰۰۰۰ واحد گلوکز که وزن مولکولی ۱۵۸۰۰۰۰ را نشان می‌دهد، برای سلولز پنبه ارائه شده است.

دیوار اولیه (Primary wall) پوسته‌ای به ضخامت ۰٫۱ میکرون با فیبریل‌های متقاطع و تحت زاویهٔ خطی نسبت به محور لیف تشکیل شده است. زمانی که لیف متورم می‌گردد، تودهٔ سلولز یعنی دیوار ثانویه و فیبریل‌های آن‌ها تحت زاویه ۲۰ تا ۲۵ درجه نسبت به محور لیف قرار دارند. به دیوارهٔ اولیه و مغز لیف، لومن (Lumen) فشار وارد می‌سازند.

سطح مقطع و تصویر طولی لیف پنبه در زیر میکروسکوپ نوری، حالت لوبیایی شکل دارد و مغز لیف یا لومن به صورت خطی دیده می‌شود.

به دلیل وجود مقداری پکتوز و رنگدانهٔ طبیعی، همواره پنبهٔ خام به رنگ زرد تمایل دارد.

خصوصیات مناسب الیاف پنبه

طول متوسط الیاف طبیعی پنبه حدود ۱۴ تا ۳۶ میلی‌متر و قطر آن ۱۵–۲۰ میکرون می‌باشد. مقاومت لیف حدود ۶–۳ گرم بر دنیر و ازدیاد طول آن تا حد پارگی ۷–۵ درصد است.

پنبه در شرایط استاندارد ۲۲ درجه سانتی گراد و ۷۶ درصد رطوبت نسبی مقدار ۸ درصد رطوبت به خود جذب می‌کند.گروه‌های هیدروکسیل نقش مؤثری در جذب رطوبت دارند. چون می‌توانند به راحتی با مولکول‌های آب واکنش دهند. از این رو رنگرزی این لیف نیز دشوار نخواهد بود.

همان‌طور که می‌دانیم اکسیدان‌ها فعال‌کنندگان رنگ هستند و هرچه درصد آن‌ها بیشتر باشد میزان روشن‌کنندگی آن‌ها بیشتر می شود و هرچه درصد آن‌ها پایین‌تر باشد، میزان روشن‌کنندگی آن‌ها کمتر می‌شود.

تا جایی که ما از اکسیدان‌های ضعیف به عنوان اکسیدان‌های پوشاننده در ترکیب با رنگ‌ها استفاده می‌نماییم.

در بازار امروز رنگ موی ایران، اکسیدان شماره ۱ یا ۶ درصد، شماره ۲ یا ۹ درصد و شماره ۳ یا ۱۲ درصد وجود دارد که با توجه به رنگ دلخواه باید از اکسیدان مناسب آن استفاده کرد.

رنگ مو 

1) در صورتی که شخصی موهای نازک رنگ‌ نشده داشته باشد و بخواهد موی خود را ۳ درجه روشن کند با استفاده از اکسیدان شماره ۲ یا همان ۹ درصد و ترکیب آن با رنگ دلخواه می‌تواند مو را ۳ درجه روشن کند.

2) هر چه مو ضخیم‌‌تر و تیره‌تر باشد، باید از اکسیدان درصد بالایی استفاده شود.

3) اکسیدان شماره یک یا ۶ درصد برای موهایی که می‌خواهند فقط یک درجه روشن شود، پیشنهاد می‌شود و اکسیدان ۱۲ درصدی برای روشن کردن ۴ تا ۵ درجه مو کاربرد دارد. باید توجه داشت که رنگ و اکسیدان به تنهایی هیچ تاثیری روی مو ندارند و باید از ترکیب هر دو استفاده کرد.

4) موهایی که سفیدی آن‌ها بیش از ۵۰ درصد است، رنگ موهای شماره ۰۰ پیشنهاد می‌شود.

5) در برخی از برندهای معروف، رنگ موهایی با نام اسپیشیال بلوند وجود دارد که می‌توان با استفاده از اکسیدان مناسب و بدون پودر دکلره رنگ مو را تا پایه ۶ درجه روشن کرد.

6) باید به این نکته توجه داشت که رنگ و اکسیدان مصرفی برای رنگ مو به جنس، پایه اصلی رنگ مو بستگی دارد. دقت در انتخاب اکسیدان و رنگ موی مناسب می‌تواند ما را به رنگ دلخواه نزدیک کند.

اکسیدان به عنوان عضوی جدانشدنی از آرایش رنگ مو نقش مهمی در رنگ‌پذیری و حتی ترکیبات ایجاد شده

در رنگ‌ها دارد

زیرا اکسیدان

در واقع فعال‌کننده رنگ مو به شمار رفته و البته همه چیز به اینجا ختم نشده و می‌توان به جرات گفت که سلامتی موها هم در گرو انتخاب صحیح اکسیدان در هنگام رنگ نمودن است.

در این مقاله سعی نمودیم که نکات مهم در خصوص اکسیدان‌ها را مطرح نماییم که می‌تواند راهنمای خوبی برای افراد و یا آرایشگران مبتدی باشد که در مقوله رنگ نمودن موها دست اندرکار هستند زیرا این موارد نکات پایه‌ای در امر رنگ  و آرایش مو می‌باشد.

همان‌طور که می‌دانیم اکسیدان‌ها فعال‌کنندگان رنگ هستند و هرچه درصد آن‌ها بیشتر باشد میزان روشن‌کنندگی آن‌ها بیشتر می‌شود و هرچه درصد آن‌ها پایین‌تر باشد، میزان روشن‌کنندگی آن‌ها کمتر میشود.

تا جایی که ما از اکسیدان‌های ضعیف به عنوان اکسیدان‌های پوشاننده در ترکیب با رنگ‌ها استفاده می‌نماییم.

اکسیدان‌های رایج در بازار اکسیدان۳درصد یا شماره ۰٫۵ با حجم ۱۰ که برای ترکیب با رنگ‌های تیره (مثل مشکی – قهوه‌ای تیره) که نمی‌خواهند رنگ آن‌ها عوض شود یا بعد از مدتی روشن شود و همین‌طور برای ترکیب با رنگ روی موهای دکلره شده که می‌خواهیم دوام بیشتری داشته باشد و برای رنگساز مش‌ها که می‌خواهیم دوام داشته باشد و یا باعث تغییر رنگ زمینه موی مشتری نشود، می‌توانیم از اکسیدان ۳ درصد استفاده نماییم.

اکسیدان ۶ درصد یا اکسیدان ۱ با حجم ۲۰ برای پوشاندن تارهای سفید مو زمانی که مشتری نمی‌خواهد از رنگ‌های خیلی تیره استفاده نماید و می‌خواهد از رنگ‌های متوسط استفاده نماید مصرف می‌شود و همین‌طور برای دکلره کردن موهای ضعیف و موهایی که قبلا دکلره شده ولی در پایه‌های ۶ یا ۷ قبلا رنگ شده‌اند روی آن‌ها می‌توان با اکسیدان ۶ درصد مش یا هایلایت نمود.

اکسیدان ۹ درصد یا اکسیدان ۲ با حجم ۳۰ برای روشن کردن مو با رنگ و یا دکلره می‌باشد و همین‌طور برای شامپو شیمیایی نیز مناسب است.

پیشنهاد من به آرایشگران محترم این است که در دکلره نمودن و مش کردن همیشه از اکسیدان ۹ درصد استفاده نمایند تا همیشه موهای سالمی بتوانند داشته باشند. اکثر خانم‌های آرایشگر به دنبال سرعت بیشتر در دکلره و مش هستند. 

و به دلیل سرعت از اکسیدان ۱۲درصد در دکلره و مش هایشان استفاده می نمایند که همین موضوع سبب آسیب دیدگی و خشکی موهای دکلره شده می گردد. چون آب مو کاملا از بین می‌رود و اگر همان روز هم خرد نشود با چند بار شستشو آرام آرام خرد می‌شود و می‌ریزد و عواقب بدتر آن این است که شما مشتری خود را ازدست می‌دهید و همین برایتان تبلیغ منفی خواهد بود.

توصیه من به شما این است که اگر از اکسیدان ۹ درصد در دکلره  مش‌هایتان استفاده نمایید ممکن است که کمی کار طولانی شود و زمان بیشتری ببرد اما نتیجه کار بسیار رضایتبخش و بدون آسیب‌دیدگی خواهد بود.

و در آخر اکسیدان ۱۲ درصد و یا اکسیدان ۳ که ۴۰ حجمی می‌باشد را می‌توان در رنگ‌های دو مرحله‌ای و روشن کردن مو بدون دکلره و همین‌طور در ترکیب با رنگ‌های کندتراست و یا هایلایت با رنگ و همین‌طور دکوپاژ موهای تیره استفاده نمود.

نکته قابل ذکر اینکه بعضی از آرایشگران عزیز با رقیق کردن اکسیدان با آب میخواهند مثلا ۹درصد را تبدیل به ۶درصد نمایند در صورتی که این کار رنگ را هم رقیق می‌کند و میزان پوشش‌دهی هم ضعیف می‌شود.

در ضمن باید یادآوری نمایم که اکسیدان را به اندازه و مناسب مصرف نمایید و دقت نمایید هر رنگی که مصرف می‌کنید در دستورالعمل آن مشخص شده که میزان اکسیدان این رنگ مثلا ۱ به ۱ است یا ۱ به 1.5

منبع : 

 http://www.banooyesabz.com/