اصلاح و مرتب کردن موهای صورت کار همیشگی آقایان است که باید بخشی از وقت خود را صرف آن کنند. از قرن‌ها پیش از ابزارهای تیزی مانند تیغ برای اصلاح صورت استفاده می‌شده است. کیفیت تیغ‌های اصلاح صورت هم با گذشت زمان تغییر کرده و با معرفی تکنولوژی‌های جدید، همواره شاهد معرفی انواع جدیدتری از تیغ اصلاح هستیم. شاید تیغ اصلاح قدیمی‌ترین و حتی پرطرفدارترین وسیله‌ی اصلاح صورت باشد اما نمی‌توان گفت بهترین وسیله است. تیغ اصلاح هرچقدر هم که با کیفیت باشد می‌تواند به پوست آسیب برساند. شاید در راستای همین مشکل بوده است که ماشین‌های اصلاح اختراع شدند. ماشین‌های اصلاح صورت به دو دسته‌ تریمر و ریش‌تراش تقسیم‌بندی می‌شوند. تریمرها قابلیت اصلاح از ته را ندارند اما ریش‌تراش‌ها که به آن‌ها «شیور» (Shaver) هم می‌گویند برای اصلاح از ته طراحی شده‌اند.

عصر برنز

تاریخ استفاده از تیغ اصلاح به تمدن‌های عصر برنز برمی‌گردد. تیغ‌های این دوره معمولاً از برنز یا ابسیدین ساخته می‌شدند و شکل آن‌ها بیضوی بوده‌است.

نوع ریش‌تراش

ریش‌تراش یا خودتراش نوعی ابزار تیغ‌دار است که از آن برای تراشیدن موی بدن و معمولاً ریش و موی سر استفاده می‌شود. نام «خودتراش» در زبان فارسی بیشتر به نوع دستی و ابتدایی این وسیله اطلاق می‌شود. نوع برقی آن ریش‌تراش برقی یا به‌اختصار «ریش‌تراش» گفته می‌شود. همچنین به آن «صورت‌تراش» هم گفته می‌شد.

انواع ریش‌تراش

ریش‌تراش‌ها به دو نوع ریش‌تراش‌های دستی مانند انواع ریش‌تراش‌های یک‌بارمصرف (ژیلت‌ها) و انواع ریش‌تراش‌های برقی تقسیم‌بندی می‌شوند. مزایای ریش‌تراش یک‌بارمصرف در از ته زدن و پوستی عاری از هرگونه مو می‌باشد و رشد مو فاصلۀ زمانی زیادی را می‌طلبد. از مزایای ریش‌تراش‌های برقی سهولت در استفادهٔ آن‌ها است. ریش‌تراش‌های برقی امروزه جایگاه ویژه‌ای پیدا کرده‌اند و شرکت‌های مختلفی به تولید انواع آن می‌پردازند‌.