بیشتر مردم با کبودی، تغییر رنگ و تورمی که هنگام ضربه خوردن عضلات و بافت نرم شکل می گیرند، آشنا هستند. اما شاید آنچه نمی دانیم این است که استخوان ها نیز می توانند دچار کبودی شوند.
کبودی ها می توانند از چند روز تا چند ماه باقی بمانند و شدت آنها از خفیف تا شدید متغیر است. کبودی های استخوان در میان جدیترین و دردناکترین انواع کبودی قرار می گیرند. کبودی های استخوان به طور معمول طی دو ماه بهبود می یابند، اگرچه کبودی های استخوان بزرگتر ممکن است به مدت زمان بیشتری برای بهبودی نیاز داشته باشند.
کبودی استخوان چیست؟
کبودی ها زمانی شکل می گیرند که یک رگ خونی نزدیک به سطح پوست پس از یک ضربه پاره می شود. از رگ خونی پاره شده مقدار کمی خون به بافت های زیر پوست نشت می کند. این ناحیه در ابتدا قرمز رنگ به نظر می رسد و سپس به آبی یا بنفش، سبز، زرد-قهوه ای، و در نهایت با بهبودی کبودی به رنگ طبیعی پوست تغییر می کند.
کبودی ها می توانند نه تنها زیر پوست، بلکه در عمق بیشتر در بافت ها، اندام ها و استخوان ها نیز شکل بگیرند. در شرایطی که این کبودی های عمیقتر نشانه های قابل رویت خونریزی را نشان نمی دهند، اما می توانند موجب احساس درد شوند.
در سال 1988، طی یک مطالعه شرایطی کشف شد که پژوهشگران آن را ورم مغز استخوان نامیدند. ورم مغز استخوان در حال حاضر به کبودی استخوان ارجاع می شود تا بازتاب دهنده ماهیت آسیبزای این شرایط باشد. کبودی استخوان گاهی اوقات به نام کوفتگی استخوان نیز شناخته می شود.
تغییرات مغز استخوان در یک کبودی استخوان می تواند به واسطه عوامل زیر شکل گرفته باشد:
تجمع خون افزایش یافته: مویرگ های متسع شده به رکود جریان خون منجر می شود، که التهاب شدید را در پی دارد.
مایع در استخوان: در آسیب های عضلانی، مایع در عضلات جمع می شود و آنها را متورم می سازد. از آنجایی که استخوان ها سخت هستند، پس نمی توانند متورم شوند. در عوض، مایعات در استخوان ها ایجاد فشار می کنند، که به شکل گیری درد منجر می شود.
پرخونی واکنشی: این شرایط زمانی رخ می دهد که جریان خون پس از وقفه ای موقت افزایش می یابد.
شکستگی: ممکن است یک شکستگی کوچک در لایه استخوان، درست زیر یک غضروف در یک مفصل وجود داشته باشد.
ترابکول ها شبکه ای از بافت های فیبروزی در یک استخوان هستند. یک شکستگی کامل استخوان به معنای آن است که تمامی ترابکول های استخوانی در آن ناحیه مشخص از استخوان آسیب دیده اند، که موجب یک شکستگی می شود. کبودی استخوان اغلب به عنوان مرحله ای پیش از یک شکستگی توصیف می شود. در این شرایط، تنها برخی از ترابکول ها آسیب دیده اند.
نشانه های کبودی استخوان
در ناحیه آسیب دیده به واسطه کبودی استخوان، نشانه ها می توانند شامل موارد زیر باشند:
تداوم درد یا حساسیت پس از بهبودی کبودی پوست
تورم
تغییر در رنگ پوست
درد مفصلی در نزدیکی منطقه آسیب دیده
التهاب مفصلی
سفتی و خشکی مفصل
درد مرتبط با کبودی استخوان بیشتر از یک آسیب دیدگی بافت نرم طول می کشد.
کبودی های استخوان می توانند طی سه هفته تا دو سال بهبود یابند
انواع کبودی استخوان:
سه نوع کبودی استخوان وجود دارند:
هماتوم Subperiosteal، زمانی که خون زیر غشا فیبروزی که سطح استخوان را پوشش می دهد، جمع می شود.
کبودی Interosseous، خونریزی و تورم در فضای استخوانی جایی که مغز استخوان قرمز و زرد ذخیره شده اند را شامل می شود.
ضایعه Subchondral، خونریزی و تورم بین غضروف و استخوان زیرین رخ می دهد.
نوع کبودی استخوان در یک فرد به محلی که آسیب در استخوان رخ داده بستگی دارد.
هماتوم Subperiosteal بیشتر پس از یک ضربه آسیبزا به استخوان رخ می دهد. این نوع در مناطق پایینی بدن شایع است.
کبودی Interosseous می تواند در نتیجه فشار فوق العاده زیاد بر استخوان به صورت منظم شکل بگیرد. این نوع کبودی بیشتر بازیکنان فوتبال و بسکتبال و دونده ها را تحت تاثیر قرار می دهد.
ضایعه Subchondral در نتیجه نیروی فشاری که سلول ها را نابود می کند و غضروف و استخوان را از هم جدا می کند، یا در نتیجه یک نیروی چرخشی ایجاد می شود. این نوع از کبودی استخوان نیز اغلب در بازیکنان فوتبال و بسکتبال رخ می دهد.
پرش و تاثیر دویدن روی سطوح سخت می تواند هر سه نوع از کبودی استخوان را ایجاد کند.
دلایل کبودی استخوان
هر استخوانی در بدن انسان می تواند دچار کبودی شود. کبودی های استخوان اغلب در زانو، مچ، استخوان پاشنه، پا، قوزک، و ران گزارش شده اند. آنها اغلب پس از یک رویداد آسیبزا مانند صدمه ورزشی، زمین خوردن، تصادف خودرو، یا ضربه وارده از یک فرد یا یک شی شکل می گیرند.
آسیب هایی مانند پیچ خوردگی که می توانند موجب رگ به رگ شدن مفصل شوند نیز می توانند کبودی استخوان را موجب شوند.
کبودی های استخوان پس از فرم های آسیبزای زیر می توانند رخ دهند:
ضربه ای مستقیم به استخوان
نیروهایی که به جدا شدن پوست یا عضله از استخوان منجر می شوند
برخورد دو استخوان با یکدیگر پس از آسیب های رباط (لیگامنت)
آسیب دیدن استخوان های مجاور
هر یک از این اشکال آسیبزا دارای الگوی کبودی استخوان منحصر به فرد هستند.
کبودی های استخوان می توانند به واسطه شرایط پزشکی مانند ورم مفاصل (آرتروز)، که می تواند به سایش سطح استخوان ها روی یکدیگر منجر شود نیز شکل بگیرد.
عوامل خطرآفرین برای یک کبودی استخوان
از جمله عواملی که می توانند یک فرد را هرچه بیشتر در معرض خطر کبودی استخوان قرار دهند می توان به موراد زیر اشاره کرد:
حضور در فعالیت های ورزشی با احتمال بالای تجربه برخورد
حضور در مشاغلی که نیازمند فعالیت جسمانی سخت هستند
عدم استفاده از تجهیزات محافظ هنگام ورزش یا کار
ابتلا به آرتروز
تجربه کبودی استخوان در افرادی که فوتبال، راگبی، هاکی، و بسکتبال بازی می کنند، و همچنین، افراد فعال در هنرهای رزمی و دوندگان ماراتن معمول است.
تشخیص کبودی استخوان
در موارد مشکوک به کبودی استخوان بهرهمندی از مشورت پزشک مهم است زیرا این شرایط می تواند بخشی از یک مساله جدیتر باشد. در صورت تشدید تورم، از بین نرفتن تورم، یا در صورت افزایش درد و عدم تسکین پس از دریافت داروهای مسکن، دریافت کمک پزشکی ضروری است.
پزشک اغلب جزئیاتی درباره سابقه پزشکی و نشانه ها را مد نظر قرار داده و درباره چگونگی بروز آسیب پرسش می کند. وی ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد و ناحیه آسیب دیده را برای بررسی درد، کبودی و تورم کنترل کند. پزشک از این طریق می تواند به کبودی استخوان مشکوک شده و آن را تشخیص دهد. در صورتی که نشانه ها بهبود نیابند، تصویربرداری MRI پیشنهاد می شود.
کبودی استخوان از طریق تصویربرداری پرتو اکس نشان داده نمی شود، اگرچه این نوع تصویربرداری می تواند شکستگی استخوان را نشان دهد.
درمان کبودی استخوان
پزشک برای بهبودی کبودی استخوان می تواند موارد زیر را توصیه کند:
استراحت استخوان یا مفصل آسیب دیده
کاهش تورم با قرار دادن ناحیه آسیب دیده بالاتر از سطح قلب
استفاده از کمپرس یخ چند بار در روز روی ناحیه آسیب دیده
تجویز دارو برای کاهش درد و التهاب
استفاده از یک نگه دارنده برای محدود کردن حرکت
پرهیز از اعمال فشار ثابت یا شدید یا وزن زیاد روی ناحیه آسیب دیده برای پیشگیری از تشدید مشکل مهم است. اگر استخوان یا مفصل به میزان کافی استراحت نداشته باشند، روند بهبودی می تواند کند شود و آسیب بیشتری شکل بگیرد.
همچنین، پزشک می تواد توصیه هایی درباره رژیم غذایی داشته باشد. دنبال کردن یک رژیم غذایی سرشار از کلسیم، ویتامین D، و پروتئین می تواند به روند بهبودی کمک کند. سیگار کشیدن بهبودی استخوان را به تاخیر می اندازد.
بیشتر کبودی های استخوان طی دو ماه بهبود می یابند. با این وجود، ممکن است چند هفته یا چند ماه طول بکشد تا فرد بار دیگر توانایی بازگشت به میدان ورزشی را داشته باشد.
در موارد نادر، بدن ممکن است در بازگشت جریان خون به ناحیه آسیب دیده دچار مشکل شود، که این شرایط موجب نکروز آواسکولار استخوان می شود. نکروز آواسکولار به مرگ بافت استخوانی در نتیجه عدم جریان خون گفته می شود. اگر استخوان بمیرد، آسیب وارده برگشت ناپذیر است.
مدت زمانی که طول می کشد تا کبودی استخوان بهبود یابد به شدت آن بستگی دارد. کبودی های استخوان می توانند طی سه هفته تا دو سال بهبود یابند.
در شرایطی که کبودی های استخوان همواره قابل پیشگیری نیستند، دنبال کردن یک رژیم غذایی متعادل، ورزش منظم، ترک سیگار، ترک الکل، و استفاده از تجهیزات محافظتی هنگام ورزش یا کار می توانند به حفظ سلامت استخوان ها کمک کنند.
از خواب بیدار میشوید و برای شستن دست و صورت خود به سراغ آب و آیینه میروید. ناگهان به چهره خود در آیینه نگاه میکنید و با یک صورت متورم و پف کرده روبرو میشوید. در حالیکه نوشیدن الکل یا اضافه وزن میتواند چهره شما را متورمتر از قبل نشان دهد اما دلایل دیگری نیز برای این موضوع وجود دارد. در این مقاله قصد داریم به همین موضوع بپردازیم و دلایل متورم شدن صورت را با هم مرور کنیم.
عفونت سینوسی:
اگر خطوط سینوسها(فضای بین چشم، پشت پیشانی ، بینی و استخوانهای گونه) ملتهب شده باشد یا عفونت کند، ممکن است با مخاط مسدود گردد. فشاری که در این شرایط ایجاد میگردد باعث میشود دردی در اطراف چشم ایجاد گردد و مایع زرد مایل به سبزی از بینی خارج شود. این شرایط حتی موجب سردرد نیز میشود. اگر چنین مشکلی داشته باشید با دیدن صورت پف کرده و متورم خود زیاد متعجب و شگفت زده نشوید. بیشتر اوقات، عفونت توسط ویروس ایجاد میشود. استراحت کنید، مایعات زیادی بنوشید و از آنتی هیستامین بدون نیاز به نسخه استفاده کنید. اگر شرایط بهبود نیافت با یک پزشک متخصص تماس بگیرید.
آبسه دندان:
وجود دندان شکسته یا اسیب دیده میتواند باعث ایجاد تورم و التهاب در آن گردد. در این شرایط باکتریهای متعدد وارد دندان میشوند و شروع به تکثیر مینمایند. در این شرایط التهاب و عفونت دهان را فرا میگیرد. ممکن است بعد از این موارد درد دندان یا تورمی را در آن احساس کنید. اگر چنین شرایطی داشتید به یک دندانپزشک مراجعه کنید. او میتواند با تجویز آنتی بیوتیک عفونت را درمان کند. استفاده از آب و نمک و نیز مسکن بسیار مفید خواهد بود.
سندروم کوشینگ:
حتما شما نیز با هورمون کورتیزول آشنا هستید. کورتیزول از دسته هورمونهای استروئیدی است که درغده آدرنال ترشح میشود. این هورمون به عنوان هورمون استرس شناخته شده است اما به تنظیم فشار خون، قند خون و سایر موارد نیز کمک میکند. زمانی که ترشح هورمون کورتیزول در بدن بیشتر از مقدار مورد نیاز باشد، منجر به بیماری کوشینگ میشود.
سندرم کوشینگ شرایطی است که در زنان بیشتر از مردان دیده میشود. این سندرم با صورت گرد و شبیه ماه شناخته میشود و پوست به راحتی کبود میشود. همچنین این شرایط در افرادی دیده میشود که از استروئیدهایی همچون پردنیزون برای درمان یک بیماری مثل بیماری خود ایمنی استفاده میکنند. اگر در حال درمان بیماری خود هستید ونشانههای موجود را در خود مشاهده کردید از یک پزشک کمک بگیرید. این شرایط را میتوان با دارو یا جراحی درمان کرد.
آلرژی:
واکنشهای آلرژیک به مواد غذایی، گرده گل، دارو یا هر ماده دیگری علاوه بر چشمان قرمز و آبریزش بینی ممکن است باعث التهاب در صورت شود. استفاده از داروهای بدون نسخه میتواند التهاب را کاهش دهد اما مدیتیشن را نیز امتحان کنید. تحقیقات انجام شده نشان میدهد که افراد پر استرس بیشتر از سایر افراد دچار التهاب و نشانههای مرتبط با آن میشوند.
سلولیت:
سلولیت عفونت باکتریایی پوست است که میتواند صورت شما را به سرعت ملتهب کند و نشانههای قرمز رنگی بر روی آن به جای بگذارد. اگر چنین نشانههایی را در خود مشاهده کردید(به خصوص اگر تورم در حال توسعه و گسترش بود) بهتر است به سراغ یک پزشک متخصص بروید. اگر این شرایط درمان نشده رها شود ممکن است باعث ایجاد مشکلات فراوان گردد و حتی منجر به مرگ شود.
اوریون:
شیوع این بیماری در میان بیشتر افراد دیده میشود. اگر چنین شرایطی دارید ممکن است سردرد، تب و درد عضلات را نیز تجربه کنید. اگر پزشک شما وجود بیماری اوریون را تشخیص داد باید منتظر بمانید تا داروهای موجود کارشان را به درستی انجام دهند. در بیشتر موارد این بیماری بعد از دو هفته بهبود پیدا میکند.
تیروئید:
غده پروانهای شکل در گلو هورمونهایی را ترشح می کند که برای تنظیم متابولیسم و دمای بدن ضروری هستند. اگر ترشح هورمون در آن کم باشد، تغییرات متابولیکی میتواند باعث متورم شدن بافتها شود. همچنین ممکن است احساس سرما و ضعف داشته باشید، پوستتان خشک شود یا عادت ماهیانه نامنظمی داشته باشید. در این شرایط با یک ازمایش خون ساده میتوان همه چیز را تشخیص داد. بر اساس همین آزمایش، پزشک قادر است داروهایی را برای درمان بیماری تجویز کند.
شما نیز همانند بیشتر افراد ممکن است مشکلاتی همچون پوکی استخوان را مرتبط به سنین بالا بدانید و زیاد نگران آن نباشید. اگرچه این موضوع درست است و شکستگی استخوانها بیشتر در افراد بالای ۶۵ سال دیده میشود اما دلیل اصلی ایجاد چنین بیماریهایی در سال های جوانی نهفته است. به عبارت دیگر، اگر می خواهید در سنین پیری استخوانهای سالم و محکمی داشته باشید باید همین امروز دست به کار شوید. بعد از اینکه شکستگی استخوان را تجربه کردید، دیگر برای اقدام دیر شده است.
اگرچه بیشتر افراد تلاش میکنند برای سالم نگه داشتن استخوانهای خود مراحل و اقداماتی را طی کنند اما در برخی از موارد باید مراقبتهای ویژه ای صورت گیرد. اگر مادر یا مادربزرگ شما از پوکی استخوان رنج میبرد باید بیشتر از سایر افراد به فکر سلامت استخوانهای خود باشید و خود را آسیب پذیرتر از دیگران بدانید. سایر نشانههای هشدار دهنده کاملا واضح و روشن نیستند. در این مقاله قصد داریم سرنخهای شگفت انگیزی را بیان کنیم که نشان میدهد استخوانهای بدن شما دچار مشکل شده است.
نشانه هشدار دهنده۱ :ناخنهای شما به راحتی ریش ریش و شکسته میشود:
شکسته شدن ناخن بیشتر از یک موضوع ازاردهنده برای زیبایی باید مدنظر قرار گیرد. اگر این شکستگی به صورت مکرر اتفاق میافتد و ناخنهای شما به راحتی ریش ریش میشود ممکن است بدین معنا باشد که مشکلی در استخوانهای شما وجود دارد. مطالعات اولیه نشان میدهد افرادی که سطح پایینی از کلاژن( پروتئین تقویتی) را در ناخنهای خود دارند مقدار کافی از این پروتئین را در استخوانهای خود نخواهند داشت. در این میان، ناخن ضعیف و شکننده بدین معنی است که بدن شما کلسیم کافی برای ساخت استخوان را ندارد.
در چنین مواردی چه کاری میتوان انجام داد؟
اگر چنین شرایطی را تجربه کردید سعی کنید مصرف غذاهای غنی از کلسیم را در رژیم غذایی خود افزایش دهید. به عنوان مثال میتوانید از شیر، ماست، پنیر کلبه، کلم، بروکلی و ساردین استفاده کنید. همچنین میتوانید با یک پزشک مشورت کنید و در صورت نیاز از مکملهای کلسیمی به همراه ویتامین D استفاده نمایید. همانطور که میدانید ویتامین D در جذب کلسیم بسیار موثر است.
نشانه هشدار دهنده۲: لثههای شما دچار عقب رفتگی شده است
همانطور که میدانید استخوان فک از دندانهای موجود در دهان محافظت میکند و همانند هر استخوان دیگری که در بدن وجود دارد احتمال ضعیف شدن این استخوان نیز وجود خواهد داشت. زمانی که فک شما قدرت استخوانهای خود را از دست میدهد، لثههای موجود در دهان شروع به عقب رفتگی میکنند یا از دندان جدا میشوند. نشانه دیگری که میتواند هشدار دهنده باشد از دست دادن دندان است. دکتر سوزان گرین اسپن در این باره میگوید: زنانی که قدرت استخوانهای خود را از دست میدهند شروع به ریزش دندان میکنند. در چنین شرایطی خوردن غذا نیز بسیار دشوار خواهد شد. در حقیقت مطالعات انجام شده نشان میدهد زنانی که مبتلا به پوکی استخوان هستند سه برابر بیشتر از سایر افراد در معرض از دست دادن دندانهای خود قرار دارند.
چگونه می توان با این مشکل مبارزه کرد؟
اگر شما نیز جزو آن دسته از افرادی هستید که فاکتورهای خطری همچون سابقه خانوادگی، سیگار کشیدن، استفاده طولانی مدت از استروئید یا کمبود کلسیم را دارند باید با دندانپزشک خود مشورت نمایید. باید مطمئن شوید که در آزمایش اشعه ایکس همه چیز خوب بوده است. مطالعات انجام شده نشان میدهد که گرفتن اشعه ایکس از دندان به تشخیص استخوانهای ضعیف و شناسایی پوکی استخوان کمک میکند.
نشانه هشداردهنده۳: در گرفتن اشیا و استفاده از آن مشکل دارید
اگر نمی توانید دستگیره در را به راحتی بگیرید یا قادر نیستید خود را از موقعیت نشسته بلند کنید ، ممکن است استخوانهایتان ضعیف شده باشد. مطالعات نشان میدهد که ارتباطی بین قدرت گرفتن اشیا و چگالی استخوانها وجود دارد. زنانی که چنین مشکلاتی را دارند بیشتر از سایر افراد قدرت عضلات و تعادل بدن را از دست میدهند.
در چنین شرایطی چه کارهایی میتوان انجام داد:
هیچ وقت برای ساخت عضلات و بهبود تعادل بدن دیر نیست. اگر قبلا در برنامههای ورزشی شرکت نکرده اید بهتر است از یک مربی شخصی کمک بگیرید تا اسیبی به بدن وارد نکنید. همچنین میتوانید از تمرینات یوگا یا تای چی استفاده کنید که تعادل بدن را با افزایش قدرت و انعطاف پذیری بهبود میبخشد. مطالعات انجام شده نشان میدهد افرادی که تمرینات تای چی را انجام میدهند ممکن است خطر ابتلا به پوکی استخوان و شکستگی آن، ۴۵ درصد کاهش پیدا کند.
نشانه هشدار دهنده۴: ضربان قلب شما افزایش پیدا کرده است.
ضربان قلب در حال استراحت به تعداد دفعاتی که قلب شما در هر دقیقه میتپد بدون اینکه فعالیتی انجام داده باشد اطلاق میگردد. اگرچه متوسط ضربان قلب در حال استراحت بیشتر افراد بین ۶۰ تا ۱۰۰ مورد در هر دقیقه است اما مطالعات انجام شده نشان میدهد که افزایش ضربان قلب به ۸۰ مورد در هر دقیقه یا بیشتر از آن میتواند خطر شکستگی ستون فقرات و لگن را افزایش دهد. دلیل این امر بسیار روشن است. ضربان قلب شما نشان دهنده سطح تناسب اندام بدن شماست.
چگونه میتوان با این مشکل مبارزه کرد:
اول از هر کاری باید ضربان قلب در حال استراحت خود را پیدا کنید. زمانی که صبح از خواب بیدار میشوید در رختخواب خود بمانید؛ یک یا دو انگشت خود را روی نقطه پالس گردن یا مچ دست بگذارید. تعداد ضربان قلب را که در هر ۱۵ ثانیه رخ میدهد را بشمارید. این عدد را در ۴ ضرب کنید تا ضربان قلب در حال استراحت را به دست آورید.
اگر عدد به دست آمده ۸۰ یا بالاتر از آن بود باید حرکات و تمرینات ورزشی را به برنامه روزانه خود بیفزایید. اگرچه فعالیت های فیزیکی به طور موقت ضربان قلب شما را بیشتر میکند اما تمرینات ورزشی منظم به تدریج باعث کاهش ضربان قلب در حالت استراحت میشود. هر تمرینی که بتواند در این شرایط به شما کمک کند مفید خواهد بود. به عنوان مثال میتوانید دوچرخه سواری کنید یا از تمرینات شنا استفاده نمایید. اما از آنجایی که این فعالیتها فشار و استرسی بر روی استخوانها ایجاد نمیکنند بهتر است در کنار این موارد از تمرینات دیگری همچون پیاده روی، دویدن؛ رقص، ایروبیک یا زومبا استفاده کنید.
عسل و دارچین دو ماده طبیعی هستند که فواید سلامت بسیاری را ارائه می کنند. برخی افراد مدعی هستند که ترکیب این دو ماده می تواند در درمان بیماری های مختلف کاربرد داشته باشد. در شرایطی که شواهدی وجود دارند که عسل و دارچین به تنهایی دارای برخی مصارف دارویی هستند، برخی ادعاها درباره ترکیب عسل و دارچین نیز خوب و درست به نظر می رسند.
عسل مایع شیرینی است که توسط زنبورها تولید می شود. قرن هاست که از عسل به عنوان یک ماده غذایی و یک دارو استفاده می شود. امروزه از عسل بیشتر در پخت و پز و شیرینی پزی و یا به عنوان یک شیرین کننده در نوشیدنی ها استفاده می شود.
دارچین ادویه ای است که از پوست درخت دارچین به دست می آید. مردم با برداشت پوست درخت دارچین آن را خشک می کنند و شکل رول شده که به عنوان چوب دارچین شناخته می شود، حاصل می شود. دارچین به صورت چوب، پودر و یا عصاره در دسترس است.
هم عسل و هم دارچین به تنهایی دارای فواید سلامت مختلف هستند. با این وجود، برخی بر این باورند که با ترکیب این دو ماده محصولی مفیدتر شکل می گیرد.
در سال 1995، مقاله ای در یک نشریه کانادایی منتشر شد که در آن فهرستی بلند بالا از بیماری های قابل درمان توسط ترکیبی از عسل و دارچین ارائه شده بود. از آن زمان، ادعاهای جسورانه ای درباره این ترکیب مطرح شده اند.
اگرچه عسل و دارچین دارای کاربردهای سلامت بسیاری هستند، اما تمامی ادعاهای مطرح شده درباره ترکیب آنها از پشتوانه علمی برخوردار نیستند.
فواید دارچین که از پشتیبانی علمی برخوردارند
دارچین ادویه ای محبوب در پخت و پز و شیرینی پزی محسوب می شود و همچنین در قالب مکمل نیز کاربرد دارد. دو نوع اصلی از دارچین وجود دارند:
دارچین کاسیا که به نام دارچین چینی نیز شناخته می شود، محبوبترین نوع دارچین در فروشگاه ها است. این محصول ارزانتر بوده اما از کیفیت پایینتری نسبت به دارچین سیلان برخوردار است.
دارچین سیلان به نام دارچین واقعی نیز شناخته می شود و یافتن آن دشوارتر از دارچین کاسیا است. این نوع دارچین از مزه و بوی اندکی شیرینتر سود می برد.
فواید سلامت دارچین با ترکیبات فعال موجود در روغن عصاره ای این ماده پیوند خورده است. شناخته شدهترین ترکیب موجود در دارچین سینامالدهید است. همین ترکیب است که مزه و بوی تند دارچین را موجب می شود.
از جمله فواید قابل توجه دارچین می توان به موارد زیر اشاره کرد:
کاهش التهاب: التهاب بلند مدت خطر ابتلا به بیماری مزمن را افزایش می دهد. مطالعات نشان داده اند که دارچین می تواند به کاهش التهاب کمک کند.
کمک به درمان بیماری های عصبی: چند مطالعه آزمایشگاهی نشان داده اند که دارچین می تواند به کند کردن سرعت پیشرفت بیماری های آلزایمر و پارکینسون کمک کند. این نتایج نیازمند تایید از طریق انجام آزمایش های انسانی هستند.
کمک به محافظت در برابر سرطان: چند مطالعه آزمایشگاهی و حیوانی نشان داده اند که دارچین به پیشگیری از رشد و تکثیر سلول های سرطانی کمک می کند. این نتایج نیازمند تایید از طریق انجام آزمایش های انسانی هستند.
همچنین برخی به این مساله اشاره داشته اند که دارچین می تواند درمانی طبیعی برای اختلال بیش فعالی-کمبود توجه (ADHD)، سندرم روده تحریک پذیر (IBS)، سندرم پیش از قاعدگی (PMS)، سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS)، و مسمویت غذایی باشد.
با این وجود، شواهد علمی کافی برای پشتیبانی از این ادعاها وجود ندارد.
فواید عسل که از پشتیبانی علمی برخوردارند
عسل جایگزینی سالمتر برای قند و شکر است و همچنین مصارف دارویی نیز دارد. اما باید به این نکته اشاره داشت که تمامی انواع عسل دارای خواص یکسان نیستند.
بیشتر فواید عسل با ترکیبات فعال که بیشتر در عسل با کیفیت بالا و پالایش نشده یافت می شوند، مرتبط است. در ادامه برخی از فواید عسل که از پشتیبانی علمی بهره می برند را ارائه می کنیم.
سرکوب کننده سرفه: نتایج یک مطالعه نشان داده است که عسل در برطرف کردن سرفه های شبانه موثرتر از دکسترومتورفان، ماده فعال موجود در بیشتر شربت های سرفه، است. همچنان به پژوهش های بیشتری در این زمینه نیاز است.
درمان زخم و سوختگی: چندین مطالعه نشان داده اند که استفاده از عسل می تواند روش درمانی قدرتمند برای بهبود زخم ها باشد.
همچنین، تصور می شود که عسل در کمک به خواب بهتر، تقویت حافظه، درمان عفونت های مخمری و به عنوان روشی طبیعی برای کاهش پلاک روی دندان ها موثر است، اما این ادعاها از پشتیبانی علمی برخوردار نیستند.
عسل و دارچین دو ماده طبیعی هستند که فواید سلامت بسیاری را ارائه می کنند
عسل و دارچین مفید برای برخی بیماری ها
نظریه این است که اگر عسل و دارچین می توانند به تنهایی مفید باشند، پس ترکیبی از این دو ماده باید اثری حتی قدرتمندتر به همراه داشته باشد. عسل و دارچین از برخی فواید سلامت مشابه بهره می برند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:
عسل و دارچین می توانند خطر ابتلا به بیماری قلبی را کاهش دهند
ترکیبی از عسل و دارچین از پتانسیل کاهش خطر ابتلا به بیماری قلبی برخوردار است. این دو ماده می توانند چندین نشانه که به طور قابل توجهی خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش می دهند، کنترل کنند. از جمله این نشانه ها می توان به سطوح افزایش یافته کلسترول بد (LDL) و سطوح بالای تری گلیسرید اشاره کرد.
فشار خون بالا و سطوح پایین کلسترول خوب (HDL) فاکتورهایی اضافی هستند که می توانند خطر ابتلا به بیماری قلبی را افزایش دهند.
عسل و دارچین می توانند اثر مثبتی بر تمامی موارد مذکور داشته باشند.
مطالعات نشان داده اند که مصرف عسل کلسترول بد را به میزان 6 تا 11 درصد و تری گلیسرید را تا 11 درصد کاهش می دهد. همچنین، عسل می تواند کلسترول خوب را حدود 2 درصد افزایش دهد.
از سوی دیگر، مشخص شده است که یک دوز روزانه دارچین کلسترول کلی را با میانگین 16 mg/dl، کلسترول بد را تا 9 mg/dl و تری گلیسرید را تا 30 mg/dl کاهش داده است. همچنین افزایش اندک در سطوح کلسترول خوب مشاهده شد.
در شرایطی که به صورت ترکیب مورد مطالعه قرار نگرفته اند، اما دارچین و عسل به صورت مستقل توانایی کاهش متوسط در فشار خون را نشان داده اند. اما باید توجه داشت که این پژوهش روی حیوانات صورت گرفته است.
افزون بر این، عسل و دارچین سرشار از آنتی اکسیدان ها هستند که فواید متعددی برای قلب دارند. آنتی اکسیدان های پلی فنول جریان خون را بهبود می بخشند و از لخته شدن خون جلوگیری می کنند، و بر همین اساس، خطر حمله قلبی و سکته مغزی کاهش می یابد.
از آنجایی که عسل و دارچین هر دو به کاهش التهاب کمک می کنند می توانند از این طریق نیز به پیشگیری از ابتلا به بیماری قلبی کمک کنند. التهاب مزمن از عوامل اصلی در ابتلا به بیماری قلبی است.
ترکیب عسل و دارچین برای درمان زخم ها مفید است
عسل و دارچین دارای ویژگی های درمانی مستند هستند که می تواند برای درمان عفونت های پوستی مفید باشد. این دو ماده توانایی مبارزه با باکتری ها و کاهش التهاب را دارند. این دو عواملی مهم در بهبود پوست محسوب می شوند.
عسل به طور موفقیت آمیز در درمان سوختگی استفاده شده است. همچنین از این ماده می توان در درمان زخم پای دیابتی بهره برد.
دارچین نیز به واسطه ویژگی های قوی ضد باکتری خود می تواند در بهبودی زخم ها مفید باشد. طی یک مطالعه آزمایشگاهی مشخص شد که روغن عصاره ای دارچین به محافظت در برابر باکتری های مقاوم در برابر آنتی بیوتیک کمک کرده است. اما در این مطالعه از روغن عصاره ای دارچین استفاده شده بود که غلظت بالاتری نسبت به پودر دارچین دارد. هیچ مدرکی دال بر تاثیر مشابه پودر دارچین وجود ندارد.
عسل و دارچین می توانند برای مبتلایان به دیابت خوب باشند
شواهد مستند از این که مصرف منظم دارچین می تواند برای بیماران مبتلا به دیابت خوب باشد، در دسترس هستند. همچنین، ممکن است دارچین در پیشگیری از دیابت نیز موثر باشد. مطالعات متعدد نشان داده اند که دارچین سطوح قند خون ناشتا در بیماران مبتلا به دیابت را کاهش می دهد.
یکی از روش هایی که دارچین در کاهش قند خون موثر عمل می کند، از طریق افزایش حساسیت به انسولین است. دارچین سلول ها را نسبت به هورمون انسولین حساستر می سازد و به انتقال قند از خون به سلول ها کمک می کند.
به طور جالب توجه، دارچین ممکن است به افزایش سطوح قند خون نیز منجر شود و از این رو، بدن افراد سالم به گلوکز واکش نشان دهد.
عسل نیز از برخی فواید بالقوه برای بیماران مبتلا به دیابت سود می برد. مطالعات نشان داده اند که عسل نسبت به شکر تاثیر کمتری بر سطوح قند خون دارد.
افزون بر این، عسل می تواند کلسترول بد و تری گلیسرید را در بیماران مبتلا به دیابت کاهش دهد، در شرایطی که سطوح کلسترول خوب را افزایش می دهد.
عسل و دارچین گزینه ای سالمتر نسبت به قند و شکر معمولی برای شیرین کردن چای محسوب می شوند. با این وجود، عسل منبع خوبی برای کربوهیدارت ها است و از این رو، بیماران مبتلا به دیابت باید حد اعتدال را در مصرف آن رعایت کنند.
عسل و دارچین سرشار از آنتی اکسیدان ها هستند
عسل و دارچین منابعی عالی برای آنتی اکسیدان ها هستند که فواید متعددی برای سلامت دارند. آنتی اکسیدان ها موادی هستند که از شما در برابر مولکول هایی ناپایدار که به نام رادیکال های آزاد شناخته می شوند و به سلول ها آسیب می زنند، محافظت می کنند.
عسل سرشار از آنتی اکسیدان های فنول است که با خطر کاهش یافته بیماری قلبی مرتبط هستند.
دارچین نیز در مقایسه با ادویه های دیگر در جایگاه بالایی به واسطه محتوای آنتی اکسیدانی خود قرار می گیرد.
مصرف عسل و دارچین به همراه هم می تواند دوزی قدرتمند از آنتی اکسیدان ها را به شما ارائه کند.
خاصیت عسل و دارچین,معجزه عسل و دارچین
مصرف منظم دارچین می تواند برای بیماران مبتلا به دیابت خوب باشد
ادعاهای اثبات نشده درباره عسل و دارچین
مفهوم ترکیب دو ماده قدرتمند برای ایجاد گزینه ای قدرتمندتر منطقی به نظر می رسد. با این وجود، مطالعات مستقیم که نشان دهند ترکیب عسل و دارچین ماده ای معجزه آسا را برای درمان بیماری های متعدد شکل می دهد، وجود ندارد.
افزون بر این، بسیاری از کاربردهای پیشنهادی برای عسل و دارچین از پشتیبانی علمی برخوردار نیستند. در ادامه به برخی از ادعاهای محبوب اما اثبات نشده درباره این دو ماده اشاره می کنیم.
عسل و دارچین می توانند با نشانه های آلرژی مبارزه کنند: برخی مطالعات درباره توانایی عسل در کاهش نشانه های آلرژی انجام شده اند، اما شواهد در این زمینه محدود و ضعیف هستند.
عسل و دارچین می توانند سرماخوردگی را درمان کنند: عسل و دارچین دارای ویژگی های ضد باکتری قوی هستند، اما بیشتر سرماخوردگی ها منشا ویروسی دارند.
عسل و دارچین می توانند آکنه را درمان کنند: در شرایطی که ویژگی های ضد باکتری این دو ماده می توانند برای پوست های مستعد به آکنه مفید باشند، مطالعات موثر بودن ترکیب عسل و دارچین در درمان آکنه را نشان نداده اند.
عسل و دارچین ابزاری طبیعی برای کاهش وزن هستند: چند مطالعه نشان داده اند که جایگزینی شکر با عسل به کاهش وزن منجر می شود، اما شواهدی دال بر این که عسل و دارچین به کاهش وزن کمک خواهند کرد، وجود ندارد.
مالش ترکیب عسل و دارچین روی مفاصل می تواند درد آرتروز را کاهش دهد: عسل و دارچین التهاب را کاهش می دهند، اما مدرکی دال بر تاثیر استفاده از این مواد غذایی روی پوست به منظور کاهش التهاب در مفاصل وجود ندارد.
عسل و دارچین می توانند مسائل گوارشی را تسکین دهند: ادعاهایی مبنی بر این که عسل می تواند معده را پوشش دهد و این که هر دو ماده با عفونت های باکتریایی در روده مبارزه می کنند، مطرح شده اند. با این وجود، این ادعاها از پشتوانه علمی برخوردار نیستند.
عرق سرد و سرگیجه که به طور منظم اتفاق افتد، میتواند نشانهی یک بیماری جدی باشد، در حالی که حملات دورهای آن میتواند با داروهای ساده درمان شود. این مقاله در این مورد به شما کمک خواهد کرد.
احتمال دارد که تا به حال دچار ضعف ناگهانی شده باشید، به گونهای که احساس کردهاید اتاق به دور سرتان به چرخش در آمده و لازم میبینید که فوراً دراز کشیده و به خود استراحت دهید تا مبادا تعادل خود را از دست دهید و علائم این چنینی دیگر که همراه با رنگ پریدگی ناگهانی و سرد و مرطوب بودن پوستتان با رگههای عرق بر روی آن خواهد بود نشانهی آن است که دچار سرگیجه همراه با عرق سرد شدهاید.
علت آن ممکن است از شخصی به شخص دیگر و بسته به بنیه، شیوهی زندگی، عادات غذایی، سابقه پزشکی و غیره متفاوت باشد. این مقاله تلاش کرده است فهرستی از متداولترین علل چنین حملاتی و همچنین برخی اقداماتی که میتوانید به هنگام روبرو شدن با آن انجام دهید را تهیه کند.
علل عرق سرد و سرگیجه
در این بخش، برخی از دلایل ناراحتی ناشی از عرق سرد و نامتعارفی که ممکن است تجربه کنید را نشان خواهیم داد.
فشار خون پایین
نیرویی که از طریق آن خون به درون رگهای خونی در بدنمان جریان مییابد فشار خون نامیده میشود. فشار خون طبیعی به بدن جهت حفظ و بقای خود کمک میکند. از این رو، زمانی که فشار خون پایین میآید، بدن مقداری از انرژی خود را از دست میدهد و این میتواند منجر به ایجاد عرق سرد، سرگیجه و همچنین از دست دادن تعادل شود.
سطح پایین قند
یکی دیگر از علتهای عرق سرد و سرگیجه سطح پایین قند خون است. هنگامی که خون به اندازه کافی مواد مغذی را به گلوکز تبدیل نکند، ما انرژی کافی نداشته و این امر منجر به ضعف و عرق سرد در ما میشود.
استرسهای روانی
استرس و فشار بیش از حد روحی و روانی نیز مشخص شده است که دلیلی برای عرق سرد میباشد. استرس بیش از حد با خود عصبانیت و خستگی آورده و با عرق سرد، ضعف و سرگیجه مشخص میشوند.
کم شدن آب بدن
بدن ما به حداقل 2 لیتر آب به منظور حفظ و بقا و انجام درست فرایندهای زیستی خود نیاز دارد. افراد به طور کلی اهمیت آب کافی در بدن را کوچک میشمارند. آب کمتر در بدن همچنین میتواند دلیلی برای عرق سرد و سرگیجهای باشد که با آن روبرو هستید.
گرمازدگی
گاهی اوقات قرار گرفتن ناگهانی یا طولانی مدت در معرض نور خورشید همچنین میتواند موجب ایجاد عرق سرد، سرگیجه، ضعف، تاری دید، و دیگر علائم این چنینی شود. گرمازدگی وضعیت خطرناکی است، به خصوص اگر شخص پیش از قرار گرفتن در معرض نور خورشید هیچ چیزی نخورده باشد.
درد غیر قابل تحمل
احتمالاً اگر به شدت مجروح و زخمی شده باشید، بیهوشی موقت و یا سرگیجه را تجربه کردهاید. هنگامی که دچار درد بسیار زیاد میشوید، فشار خون شما پایین آمده و احساس سرگیجه و عرق سرد در خود میکنید.
دلایل دیگر
همچنین دلایل دیگری وجود دارد، که ممکن است به این دلایل دچار عرق سرد و سرگیجه، همراه با ضعف، از دست دادن تعادل و گیجی احتمالی شوید. این دلایل در ذیل به صورت فهرست در آمدهاند.
• دارو
• حملهی قلبی
• عفونت ویروسی یا باکتریایی
• هورمون
• کم کاری غدهی تیروئید
• عادات غذایی اشتباه
• ضربه مغزی
• خونریزی داخلی
• آنافیلاکسی
• گاستریت حاد
• اضطراب
درمان
چنانچه دچار سرگیجه شدهاید، اولین و مهمترین کاری که باید انجام دهید، نشستن و یا دراز کشیدن برای مدت کوتاهی است. با این کار جریان خون شما به سطوح عادی برگشته و احساس بهتری خواهید کرد.
چنانچه در طول ده تا پانزده دقیقه احساس کردید بهتر شدهاید، آنگاه میتوانید بعضی از داروهای خانگی را که در ذیل آوردهایم را تهیه کنید.
• آب لیمو را با استفاده از یک لیمو، یک لیوان آب، کمی نمک و کمی پودر فلفل سیاه تهیه کنید.
• یک قاشق غذاخوری سرکه سیب همراه با کمی عسل در آن نیز کمک خواهد کرد.
• همیشه چند شیرینی با خود همراه داشته باشید. هنگامی که احساس سرگیجه و سردی و رطوبت در پوست کردید، تنها یکی از آنها را در دهان خود بگذارید. اگر شیرینی در دسترس نباشد، یک حبه قند را در دهان خود گذاشته و اجازه دهید آب شود.
• مصرف چایهایی مانند بابونه، نعناع، اسطوخودوس و غیره نیز به شما احساس بهتری میدهد.
اگر عرق سرد و حملات سرگیجه فروکش نکرد، جهت مراقبتهای فوری به پزشک مراجعه کرده و توصیههای او را انجام دهید. از یک رژیم مغذی پیروی کرده، به طور منظم ورزش کنید و شیوهی زندگی سالمی را جهت حفظ تندرست و کمتر شدن این حملات در پیش گیرید.
یک پژوهشگر طب سنتی در مورد مصرف پاستیل، نوشابه و کلهپاچه به افراد هشدار داد و داشتن عادات غذایی ناسالم و ورزش نکردن را در ایجاد سندرم تخمدان پلیکیستیک موثر خواند.
خانمها این دو خوراکی مورد علاقه تان را به هیچ وجه نخورید!
یونس حیدری پژوهشگر طب سنتی در گفتوگو با خبرنگار حوزه بهداشت و درمان گروه علمی پزشکی؛ گفت: کیست تخمدان نوعی بیماری شایع محسوب میشود که امروزه در نتیجه مصرف غذاهای صنعتی به یک عارضه صنعتی بدل شده است.
وی در ادامه افزود: مصرف چربی های دارای ترانس بالا و روغن های صنعتی، استفاده از مواد غذایی با طبع سرد، مصرف زیاد آب یخ و استحمام در زمان قاعدگی، می تواند در ایجاد کیست تخمدان نقش ایفا کنند.
حیدری با تاکید بر تاثیر چشمگیر گیاهان با طبع گرم در درمان کیست های تخمدان تصریح کرد: ترکیب دمنوش بابونه، زیرفون و زنجبیل به مدت 45 روز قبل از خواب بسیار مفید است، البته در افراد مبتلا به فشار خون استفاده از آن توصیه نمی شود، همچنین استفاده از قطره دارویی گیاه پنج انگشت (ویتاگنوس) و دم نوش بومادران به مدت 30 تا 45 روز موثر است.
این پژوهشگر طب سنتی اظهار داشت: استفاده از دمنوش رازیانه در دوره زمانی 15 روز در رفع این عارضه مفید است. البته استفاده بیش از حد از این گیاه دارویی به دلیل حجم بالای استروژن موجود در آن موجب تشدید کیست و چاقی می شود. در افراد دارای طبع گرم استفاده از رازیانه به همراه ماست و آویشن قابل توصیه است. همچنین مصرف معجون سیاه دانه و عسل در درمان کیست ها تاثیر بسزایی دارد.
وی اضافه کرد: در طب شیمیایی برای درمان سندرم تخمدان پلی کیستیک از قرص های ضد بارداری استفاده می شود که افزایش وزن و افسردگی را در پی دارد.
حیدری با تاکید بر نقش ورزش در پیشگیری و درمان کیست تخمدان عنوان کرد: انجام فعالیت هایی که موجب گرم شدن عضلات شکم می شوند مانند دراز نشست و ماساژ عضلات زیر شکم از ایجاد کیست جلوگیری می کند.
این پژوهشگر طب سنتی با بیان اینکه افراد دارای اضافه وزن بیشتر دچار کیست می شوند، افزود: اختلالات قاعدگی، افزایش وزن، دردهای زیر ناحیه شکم و نفخ از علائم سندرم تخمدان پلی کیستیک است که عدم درمان آن موجب ناباروری ودر حالت حاد منجر به سرطان تخمدان می شود.
وی در پایان افزود: مصرف بیش از حد غذاهای با چربی اشباع نشده و سرد مانند کله پاچه، برنج، باقلا، گوشت گاو، سیب زمینی، گوجه فرنگی، هندوانه، قارچ، سرکه، شکلات، پاستیل، قره قروت، جوهر لیمو، آدامس و آب سرد، نوشابه، شیرینیجات و چیپس و پفک در ایجاد کیستهای تخمدان و تشدید آن موثر است.
معمولا افرادی که یک کار خاص را برای مدت ها به طور تکراری انجام می دهند، بیشتر به آسیب فشار تکراری Repetitive strain injury) ) مبتلا می شوند، مانند افراد تایپیست.
این آسیب (RSI) زمانی اتفاق می افتد که فشار زیادی روی یک مفصل ایجاد می شود و تاندون ها و عضلات دور آن را می کشد. وقتی این فشار به طور مکرر ادامه یابد، بدن زمانی برای نوتوانی خود و استراحت نخواهد داشت. در این هنگام، بدن با افزایش میزان مایعات آن ناحیه (ادم) برای کاهش فشار روی تاندون یا عضله واکنش نشان می دهد.
این نوع آسیب سیستم عضلانی اسکلتی و دستگاه عصبی ممکن است توسط انجام کارهای یکنواخت، کارهای دشوار بدنی، قرار گرفتن در برابر ارتعاش ها، فشار یا فشرده شدن مکانیکی و یا قرار گرفتن در موقعیت های سخت به صورت دائمی ایجاد می شود.
این بیماری با نام های ترومای تجمعی و یا اختلالات و آسیب های تکراری استرس، صدمات حرکت تکراری و یا اختلالات اسکلتی عضلانی و سندرم استفاده بیش از حد شغلی و یا ورزش نیز شناخته شده است.
مشکلاتی که در اثر آسیب فشار تکراری ایجاد می شوند عبارتند از:
- سندرم تونل کارپال: منطقه ای در مچ دست که عصب مدیان در آن وارد می شود، تونل کارپال نام دارد. در این سندرم عصب مدیان ورم می کند. هر گونه ورم در عصب این منطقه می تواند منجر به ایجاد درد و بی حسی و سوزن سوزن شدن و یا احساس ضعف در انگشتان دست شود.
- سرویکال رادیکولوپاتی: تحت فشار قرار گرفتن دیسک گردن که معمولا در اثر نگه داشتن گوشی تلفن روی شانه ایجاد می شود.
- اپیکوندیلیتیس: درد پشت آرنج که بیماری آرنج تنیس باز هم نامیده می شود.
- کیست گانگلیون: تورم و ایجاد توده ای روی مچ دست که در اثر یک ماده ژله مانند که از پوشش مفصل یا تاندون تراوش می شود ایجاد می گردد.
- دیستروفی رفلکس سمپاتیک: وضعیتی که در آن دست ها خشک و متورم می شوند و کنترل عضلات از بین می رود و درد به صورت مداوم وجود دارد.
- التهاب تاندون: پاره شدن و التهاب تاندون هایی که استخوان ها را به عضلات وصل می کند.
پیشگیری از آسیب فشار تکراری موقع کار با کامپیوتر
- محل قرارگیری مناسب برای کامپیوتر، تایپ کردن درست و درست نشستن موجب ارگونومیک شدن محیط کامپیوتر می شود (یعنی خستگی و ناراحتی کمتری ایجاد می کند) و از بروز آسیب های فشار تکرار جلوگیری می کند.
همیشه صاف بنشینید. قوز کردن یا دولا شدن روی کیبورد فشار زیادی روی گردن، پشت و ستون فقرات وارد کرده و موجب این آسیب می شود
- در مصرف کامپیوتر هم درست مثل سایر تجهیزات، هدف کاهش فشار و تکرار است تا اطمینان حاصل شود که استراحت کافی وجود دارد و طرز نشستن و قرارگیری صحیح است.
- مبلمان مربوط به کامپیوتر اگر موجبات درست نشستن را فراهم نکند، خطرساز خواهد بود. کامپیوتر نباید روی هر میزی که در دسترس است قرار گیرد. میز کامپیوتر میز مشخصی است که برای استفاده از آن طراحی شده است.
- اگر کامپیوتر توسط بیشتر از یک نفر استفاده می شود، راحت بودن صندلی تنها مسئله مهم نیست. باید بتوانید قد صندلی، زاویه پشت و محل قرارگیری دست ها را تنظیم کنید.
- کمر حتماً باید به جایی تکیه داشته باشد.
- برای تایپ کردن و استفاده از موس، مچ ها باید در وضعیت خنثی قرار گیرند نه خم شده یا کشیده شده.
- زاویه آرنج ها با بازوها باید 90 درجه باشد. آرنج ها باید نزدیک پهلوهای بدن قرار بگیرند تا مچ دست تان را برای تایپ کردن خم نکنید.
آسیب کار با کامپیوتر , دیستروفی رفلکس سمپاتیک
نباید فاصله دست هایتان از کیبورد زیاد باشد، زاویه ساعد و بازو باید 90 درجه باشد
- بالای مانیتور باید هم تراز با پیشانی کاربر باشد. فاصله از مانیتور باید 60 سانتیمتر باشد. اگر مانیتور توسط همه اعضای خانواده استفاده می شود، مانیتوری خریداری کنید که تنظیم آن ساده باشد.
- کیبورد باید 70 تا 75 سانتیمتر بالاتر از سطح زمین قرار داشته و قابل تنظیم باشد تا برای افراد بلندقدتر بالاتر رفته و برای کوتاه قدترها، پایین بیاید.
- همیشه صاف بنشینید. قوز کردن یا دولا شدن روی کیبورد فشار زیادی روی گردن، پشت و ستون فقرات وارد کرده و موجب این آسیب می شود.
- از سفت کردن شانه های خود خودداری کنید.
- پشت میز ، پاها باید در وضعیت راحتی قرار بگیرند و کف پاها باید صاف روی زمین باشد. در ضمن پاها و لگن باید عمود بر ستون فقرات باشند و زاویه آنها 90 تا 100 درجه باشد.
داشتن استراحت های مرتب بین کار برای پیشگیری از این آسیب ضروری است. شما باید چشم ها، پشت، مچ ها و گردنتان را هر نیم ساعت یکبار استراحت دهید
- محکم کوبیدن روی دکمه های کیبورد کاری غیرضروری است و می تواند هم به خود فرد و هم کیبورد آسیب بزند. یک تماس سبک برای تایپ کردن بهتر است.
- نباید فاصله دست هایتان از کیبورد زیاد باشد. زاویه ساعد و بازو باید 90 درجه باشد. انگشتان و مچ دست نیز موقع تایپ کردن باید در یک راستا باشند.
- داشتن استراحت های مداوم و مرتب بین کار برای پیشگیری از این آسیب ها ضروری است. شما باید چشم ها، پشت، مچ ها و گردنتان را هر نیم ساعت یکبار استراحت دهید.
- انجام حرکات کششی، خوردن یک نوشیدنی یا تنقلات و یا قدم زدن در بین کار به شما کمک می کند در آینده دچار درد نشوید. دردناک شدن، خسته شدن، سوزش و خارش یا خشک شدن چشم ها، تار شدن دید یا دوبینی، حساسیت زیاد به نور همه از نشانه های فشار بر چشم هستند. از این رو باید هر از گاهی چشم هایان را از صفحه مانیتور گرفته و به چیزی دورتر تمرکز کنید. بودن نور مناسب و کافی موقع کار با کامپیوتر، فشار وارد بر چشم ها را کمتر می کند.
- خیلی اوقات آسیب های فشار تکراری با استفاده کردن از ابزارهای کار نامناسب ایجاد می شود. از این رو بهتر است در انتخاب صندلی، مانیتور، دستگاه ها و کیبوردتان دقت کنید و سایز مناسب را تهیه کنید.
درمان آسیب های فشار تکراری
علائم فشار تکرارشونده شامل سوزش، بی حسی و درد می شود که نشانگر وجود عصب پیشرونده و تخریب عضلانی است. اگر از خستگی مفرط و یا خشک شدن گردن و پشت تان شکایت دارید، حتما نزد پزشک بروید.
در صورت نادیده گرفتن درد و فقط مصرف داروهای مسکن برای تسکین درد، وضعیت بیمار وخیم تر و دوره درمان طولانی تر می شود
در صورت ابتلا به عارضه آسیب فشار تکراری، پزشکان انجام ورزش، فیزیوتراپی و مصرف دارو را توصیه می کنند که مدت زمان بهبود سه هفته تا شش ماه طول می کشد.
در صورت نادیده گرفتن درد و فقط مصرف داروهای مسکن برای تسکین درد، وضعیت بیمار وخیم تر و دوره درمان طولانی تر می شود.
پزشک ممکن است برای از بین بردن تورم و درد، درمان های سرد را توصیه کند و برای کاهش اذیت و تسریع بهبودی نیز استراحت را سفارش نماید.
وقتی تورم و درد از بین رفت، پزشک یک برنامه توانبخشی را توصیه خواهد کرد که عضلات را به آرامی ورزش دهد و عدم حرکت مفصلی پیشگیری کند.
بخش دیگری از درمان، استفاده از داروهای ضدالتهاب برای از بین بردن درد است.
احتمالا با لیپوپروتئین با چگالی بالا (HDL) و لیپوپروتئین با چگالی پایین (LDL) که به ترتیب به نام های کلسترول خوب و کلسترول بد شناخته می شوند، آشنا هستید. اما آیا با روش هایی موثر برای افزایش سطوح کلسترول خوب و محافظت از سلامت قلب خود نیز آشنا هستید؟
کلسترول خوب وظیفه انتقال کلسترول اضافی به کبد و جلوگیری از ساخت آن در جریان خون را بر عهده دارد. اما هنگامی که کلسترول بد انتقال کلسترول در سراسر بدن را انجام می دهد، امکان رسوب آن در دیواره شرایین وجود دارد و موجب سختی و تنگ شدن آنها می شود. اگر دارای سطح کلسترول خوب پایین و سطح کلسترول بد بالا باشید، به عنوان فردی با کلسترول بالا در نظر گرفته می شوید که این شرایط می تواند به تصلب شرایین، آنژین صدری (اغلب در قالب درد سینه تجربه می شود)، حمله قلبی، و سکته مغزی منجر شود. در ادامه با روش هایی که می توانند به افزایش سطوح کلسترول خوب در بدن انسان کمک کنند، بیشتر آشنا می شویم.
برنامه ورزشی
ورزش منظم نقشی کلیدی در یک سبک زندگی سالم ایفا می کند و همچنین می تواند افزایش سطوح کلسترول خوب را به همراه داشته باشد. تمرینات هوازی (ایروبیک)، مانند دویدن، دوچرخه سواری، و شنا به همراه تمرینات کار با وزنه انتخاب هایی خوب برای کمک به افزایش سطوح کلسترول خوب هستند.
ورزش کردن گزینه ای عالی است زیرا نه تنها می تواند به افزایش سطوح کلسترول خوب منجر شود، بلکه در کاهش وزن نیز نقش دارد، که هرچه بیشتر به افزایش کلسترول خوب کمک می کند.
کاهش وزن
اگر اضافه وزن دارید یا به چاقی مبتلا هستید، کاهش کیلوهای اضافی می تواند به افزایش سطوح کلسترول خوب در بدن شما کمک کند. کاهش حدود هفت درصد از وزن کلی بدن برای شکل گیری تغییر در سوخت و ساز کافی است. در این میان، حفظ وزن متناسب و عدم افزایش وزن دوباره عامل کلیدی محسوب می شود.
چاقی شکمی - چربی که دور کمر به جای باسن و ران ها جمع می شود - با خطر بیماری قلبی مرتبط است و سطوح کلسترول خوب را نیز کاهش می دهد. کاهش وزن، به ویژه برای افرادی که دارای فرم بدن سیب شکل هستند، مفید است.
ترک سیگار
سیگار کشیدن می تواند به مشکلات سلامت متعدد منجر شود، که از آن جمله می توان به بیماری و سرطان ریه، و خطر مواجهه با حمله قلبی اشاره کرد. اما آیا می دانستید که سیگار کشیدن روی سطوح کلسترول خون نیز تاثیرگذار است؟
سیگار کشیدن می تواند سطوح کلسترول خوب را به روش های مختلف از جمله مهار سنتز HDL، مسدود کردن بلوغ آن، و تسریع پاکسازی و سوخت و ساز آن کاهش دهد. ترک سیگار می تواند به بازگشت سنتز و سوخت و ساز کلسترول خوب به سطوح طبیعی خود کمک کند و از این رو، HDL می تواند وظیفه خود را بار دیگر به بهترین شکل ممکن انجام دهد.
مصرف هرچه بیشتر ماهی
افزودن ماهی به رژیم غذایی می تواند سطوح کلسترول خوب را افزایش دهد. اسیدهای چرب امگا-3 که در ماهی یافت می شوند می توانند به افزایش سطوح کلسترول خوب کمک کنند. دو وعده مصرف ماهی در هفته از جمله ماهی سالمون، خال مخالی، یا تن می تواند به تحقق اهداف تامین امگا-3 کمک کند. همچنین، شما می توانید با مصرف دانه کتان، آووکادو، و گردو، اسیدهای چرب امگا-3 مورد نیاز بدن خود را تامین کنید.
ترک نوشیدنی های الکلی
مصرف نوشیدنی های الکلی می تواند سطوح کلسترول خوب خون را کاهش دهد. نوشیدن الکل می تواند به افزایش وزن، فشار خون بالا، و سطوح بالای تری گلیسیرید منجر شود، که بر سطوح کلسترول بدن تاثیرگذار هستند.
کاهش مصرف قند
بنابر نتایج مطالعه ای که در سال 2015 انجام شد، یک رژیم غذایی با میزان کربوهیدارت های بالا - مانند قند افزوده شده، نان سفید، کلوچه ها، و کیک ها - سطوح کلسترول خوب را کاهش داده و خطر اختلالات سوخت و ساز را افزایش می دهد. کربوهیدارت های پالایش شده که در مواد غذایی با برچسب «کم چرب» یافت می شوند، به اندازه مواد غذایی پر چرب مضر هستند زیرا چربی اغلب با کربوهیدارت هایی از قند افزوده شده و نشاسته های دیگر جایگزین شده است.
در تلاش برای کاهش میزان قند افزوده شده در رژیم غذایی خود، بهتر است قندها را به تدریج با میوه ها و سبزیجات جایگزین کنید. همچنین، از مصرف چربی های ترانس، از جمله غذاهای سرخ شده، پرهیز کنید زیرا می توانند کاهش کلسترول خوب را به همراه داشته باشند.
مصرف روغن های سالم
هنگامی که موضوع سلامت قلب مطرح می شود، همه روغن ها شرایط و نتیجه ای برابر ایجاد نمی کنند. روغن زیتون و روغن سویا از جمله چربی های غیر اشباع شناخته شده هستند که کلسترول بد خون را کاهش می دهند و به طور همزمان، کلسترول خوب را افزایش می دهند.
همچنین، مطالعات نشان داده اند که مصرف روغن نارگیل نیز برای افزایش کلسترول خوب مفید است، اگرچه بهترین روغن دوستدار قلب محسوب نمی شود زیرا از محتوای چربی اشباع شده برخوردار است که می تواند کلسترول بد را افزایش دهد. با توجه به مطالعات محدود درباره تاثیر روغن نارگیل بر شرایط قلب، استفاده از آن به مقدار کم توصیه می شود.
انتخاب مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان
مطالعه ای که در سال 2016 در نشریه Nutrients منتشر شد، نشان داد که یک رژیم غذایی سرشار از آنتی اکسیدان سطوح کلسترول خوب را افزایش می دهد و می تواند با خطر کاهش یافته سکته مغزی، نارسایی قلبی، و شاخص های التهابی مرتبط باشد. از جمله مواد غذایی سرشار از آنتی اکسیدان می توان به توت ها، آووکادو، مغزهای خوراکی، شکلات تلخ، کلم کیل، چغندر، و اسفناج اشاره کرد.
مشورت با پزشک درباره مصرف مکمل ها
اگر روش های افزایش سطوح کلسترول خوب برای شما موثر واقع نشدند، استفاده از مکمل های غذایی را می توانید مد نظر قرار دهید. البته باید به این نکته توجه داشته باشید که مکمل ها افزایش متوسط کلسترول خوب را هدف قرار داده اند و تاکنون نقش آنها در کاهش خطر حمله های قلبی یا سکته مغزی ثابت نشده است. پیش از استفاده از مکمل ها برای افزایش کلسترول خوب باید با پزشک خود مشورت کنید زیرا برخی مکمل ها ممکن است خطرات سلامت را به همراه داشته یا با داروهای دیگر تداخل ایجاد کنند.
رنگ كردن موها در خانه كار چندان سختی نیست. حتی اگر موها سفید شده باشد، به آسانی میتوان آنها را رنگ كرد، فقط كافی است نكات سادهای را بدانید.
14 نسخه طلایی برای رنگ کردن موها
رنگكردن مو تقریبا بین بیشتر خانمها رواج دارد خانمها به 2 دلیل موهایشان را رنگ میكنند یا میخواهند موهای سفیدشان را بپوشانند یا میخواهند در چهرهشان تنوعی بهوجود آورند.
بعضی از خانمها موهایشان را در آرایشگاه رنگ میكنند، ولی خانمهای بسیاری هستند كه ترجیح میدهند بهدلیل هزینه یا كمبود وقت، موهایشان را در منزل رنگ كنند. اگر شما هم جزو این دسته اخیر هستید، احتمالا دانستن نكاتی برای رنگ كردن بهتر موها میتواند برایتان جالب باشد. رعایت این نكات باعث میشود، رنگ روی موها به آنچه میخواهید نزدیك شود و دوام بیشتری یابد.
ابتدا قیچی به دست شوید
یكی از مهم ترین نكاتی كه باید رعایت كرد تا نتیجه بهتری از رنگ كردن موها بهدست بیاید، این است كه اگر نوك موهای شما به هر دلیل دچار موخوره شده است باید قبل از رنگ كردن را كوتاه كنید. موی خشك و شكننده نمیتواند بهخوبی رنگ را در خود نگه دارد و بعد از مدت كوتاهی رنگش از بین میرود و بهاصطلاح موها بدرنگ میشود، بنابراین بهتر است قبل از رنگ كردن حتما سر موهایتان را كوتاه كنید تا قسمتهای خشك و آسیب دیدهای در مویتان وجود نداشته باشد.
درجه بندیها را بشناسید
سطح رنگها را از درجه یك تا 10 تقسیمبندی كردهاند. رنگ درجه 10 مو را روشن و درجه یك آن را تیره میكند، بهطور كلی درجات رنگ مو را میتوان به این صورت نشان داد: 1 - سیاه، 2 - قهوهای خیلی تیره، 3 - قهوهای تیره، 4 - قهوهای، 5 - قهوهای متوسط، 6 - قهوهای روشن، 7 - بلوند تیره، 8 - بلوند متوسط، 9 - بلوند روشن، 10 - بلوند پلاتینی روشن. البته 11و 12 هم در بعضی كاتالوگها وجود دارد كه این رنگها در تركیب با این رنگهای اصلی برای روشن كنندگی فوقالعاده زیاد كاربرد دارد. شمارههای بعد از ممیز نشانگر تركیب رنگ اصلی با رنگهای فرعی هستند. مثلا 1/2 و 1/1 و 1/3 .
خنثی كنندههای رنگ موی خود را بشناسید
اگر شما چرخه رنگ را بشناسید، رنگ كردن برایتان آسانتر خواهد شد. ممكن است بهنظرتان عجیب برسد كه موهای شما تركیبی از 3 رنگ است؛ قرمز، زرد و آبی. اینها رنگهای اصلی هستند. رنگهای ثانویه، نارنجی، سبز و بنفش هستند كه از تركیب رنگهای اصلی بهدست آمدهاند.
یكی از عناصر و عوامل مهم رنگ كردن مو، تعیین رنگدانه زیرین موی شماست. وقتی كه شما رنگی را انتخاب میكنید و روی موهایتان میگذارید، امكان دارد به خاطر رنگدانه زیرین در موی شما، همان رنگ دلخواه بهدست نیاید. اگر شما نگاهی به چرخه در رنگ بیندازید یك رنگ مخالف برای هر رنگ وجود دارد؛ یعنی اگر موی شما نارنجی باشد رنگ سبز باعث میشود كه موی شما قهوهای شود یا اگر موی شما یك تون (tone) زرد دارد، رنگ بنفش آن رنگ را از بین خواهد برد. پس باید خنثی كنندههای رنگ موی خود را بشناسید.
رنگ زیرین + رنگ مصنوعی = رنگ نهایی
سفیدی ها را پوشش دهید
برخی از موهای سفید به ویژه موهای ریز، كلفت و خاكستری رنگی كه در اطراف شقیقهها میرویند، در برابر رنگ مو مقاوم هستند یا در مقایسه با سایر موهای سفید، به سرعت رنگ خود را از دست میدهند. اگر موهای شما خیلی زبر و مقاوم در برابر رنگ است، شاید لازم باشد كه قبل از رنگكردن آنها را نرم كنید، چون با نرم كردن، لایههای كوتیكول رنگ را بهتر جذب میكنند.
در موهایی كه 80 تا 100 درصد سفید شدهاند، ابتدا اكسیدان با Vol 20 یا 30 را مستقیما روی موی سفید بگذارید و پس از 5 الی 7 دقیقه بشویید. بهتر است از جایی كه سفیدترین موها را دارد شروع كنید و پس از شستن، با حوله خوب خشك كنید سپس از رنگی كه یك درجه تیرهتر از رنگ موردنظرتان است، استفاده كنید. چون بهدلیل نبودن رنگدانه در تار مو، رنگی كه میگذارید روشنتر بهنظر میرسد. برای بالا رفتن قدرت جذب موی سفید توصیه میشود، مدت زمان گذاشتن رنگ را به حدود 45 دقیقه برسانید. یادتان باشد. این موها در مقایسه با سایر موهای سفید به سرعت رنگ خود را از دست میدهند.
به موهای خشک هم جان دهید
استفاده از رنگ مو، باعث خشكی و شكنندگی و ریزش موی سر خانمها میشود. از آنجاییكه وضعیت طبیعی مو با استفاده از رنگ مو دچار تغییر میشود و مثلا از میزان رطوبت مو كاسته میشود، راهحل مناسب استفاده از اسیدهای چرب طبیعی است. یكی از بهترین و غنی ترین گیاهان دارای اسید چرب كه میتواند رطوبت كافی را به موهای خشك بازگرداند، زعفران است. چند قطره روغن زعفران را در كف دست بریزید و به آرامی روی موهای خشك بمالید.
مطمئن باشید، مقدار چربی كه در موهای شما نفوذ میكند بسیار ناچیز خواهد بود، ولی تداوم این كار باعث بازگشت رطوبت از دست رفته به موهای شما خواهد شد. بهتر است از شامپوهای مخصوص موهای رنگ شده برای شستوشو استفاده كنید و پیش از ورود به استخر، موهای رنگ شده خود را با آب بدون كلر بشویید. موها را در زمان خیسبودن شانه نزنید و از شانه دندانه درشت استفاده كنید. تا جایی كه میشود از خشك كردن موها با سشوار خودداری كنید.
به شماره اکسیدان توجه کنید
قدرت اكسیدان كه بهعنوان تسریع كننده فعالیت شیمیایی در رنگ مو به كار میرود با نتایج مورد نیاز و دلخواه شما و همچنین با تمایلات سازندگان رنگها تعیین میشود.
اكسیدان Vol 10 رنگ را فقط بهطور جزئی باز میكند، اكسیدان Vol 20 قدرت بازكنندگی و روشنكنندگی بالاتری دارد و اكسیدان Vol 30 قدرت روشنكنندگی بسیار بالا را با كمترین میزان رنگ دارد. از آنجایی كه اكسیدانهای با درجه بالا میزان بیشتری از سولفور موهای شما را پاك میكند، معمولا توصیه میشود از اكسیدانهای با درجه كمتر از 30 استفاده كنید. آمونیاك هم همین خطر را دارد.
آمونیاك مادهای است كه معمولا در رنگ موهای دائمی استفاده میشود و مانند تمام قلیاها تمایل به جداكردن كوتیكول دارد و به همین دلیل به رنگ اجازه میدهد تا به داخل مو نفوذ كند. اگر آمونیاك بهكار رفته بیش از حد تند باشد، پیوندهای سولفور مو بیش از اندازه جدا شده و در نتیجه مو سفت میشود و قطر و وزنش را از دست میدهد.
مراقب لکههای رنگ باشید
بهتر است قبل از رنگ كردن، اطراف گردنتان را با حولهای بپوشانید، چون رنگ هم میتواند باعث التهاب پوست گردن شود و هم لباس شما را از بین ببرد. برای رنگ كردن حتما دستكش دستتان كنید. برای رنگ نگرفتن پوست اطراف صورتتان نیز از یك كرم چرب استفاده كنید یعنی اطراف گوش، گردن، پیشانی و... اگر هم پوستتان لك شد نگران نباشید، میتوانید با الكل طبی رنگ را از بین ببرید.
آبکشی را جدی بگیرید
بعد از رنگكردن موهایتان را با آب سرد یا آب ولرم آبكشی كنید؛ این روش تا حدی از ریزش موها جلوگیری میكند.
رنگكردن ابروها و مژهها حساسیتزا است
رنگ مو مواد شیمیایی بسیاری دارد، كه وقتی ابروها یا مژهها را رنگ كنید، هركدام از این مواد میتوانند باعث حساسیت شدید شوند.
برای رنگ گرفتن موی زبر چه کار کنیم؟
اگر موهای شما خیلی زبر و مقاوم در برابر رنگ است، شاید لازم باشد كه قبل از رنگكردن آنها را نرم كنید، چون با نرم كردن، لایههای كوتیكول رنگ را بهتر جذب میكنند
در رنگ کردن موهای تان مرتکب این اشتباهات نشوید
رنگ كردن موهای كثیف و گرهخورده
بهتر است، قبل از استفاده از رنگ از چند هفته قبل از نرم كننده استفاده كنید، چون موهای خشك رنگ را مدت كوتاهتری در خود نگه میدارد، حتما باید موهایتان برای رنگ كردن تمیز باشد، هنگام رنگ نیز اگر موها مرطوب باشد بهتر است.
وقتی نرم کننده کار را خراب میکند
شما نباید از چند ساعت قبل از رنگ كردن از نرم كننده استفاده كنید، چند ساعت قبل از رنگ كردن فقط شامپو كنید. اگر میخواهید موهایتان خوب رنگ بگیرد باید هیچچیزی مثل چربی یا كثیفی روی موها نباشد.
به رنگهای روی جعبه اعتماد نکنید
بهتر است برای انتخاب رنگ از آرایشگر خود راهنمایی بخواهید تا او به شما بگوید مناسبترین رنگ برای شما چیست. رنگی كه شما انتخاب میكنید باید با رنگ پوست شما هماهنگ باشد.
بدون تست، موهایتان را رنگ نکنید
بعد از اینكه مارك خاصی را انتخاب كردید، قسمت كوچكی از رنگ را روی گردن یا كنار گوش بگذارید تا مطمئن شوید رنگ باعث قرمزی، حساسیت، تورم، التهاب، آلرژی و... نمیشود. اگر احساس كردید، روی پوستتان احساس ناراحتی میكنید به سرعت رنگ را بشویید.
رنگ کردن مو و یا استفاده از سشوار و اتوی می میتواند باعث از بین رفتن رطوبت مو و در نتیجه خشک و شکننده شدن آن بشود. بالا رفتن سن نیز عاملی دیگر است.
برای اینکه بتوانیم کیفیت موهایمان را بهتر کنیم تا دیگر خشک و شکننده نباشند و بهتر حالت بگیرند، چند نکته وجود دارد که در ادامه به آنها خواهیم پرداخت.
رطوبت مو
استفاده از موادی که موهایتان را مرطوب میکنند بسیار ضروری است. مثلا محصولات حاوی روغن زیتون، روغن ارقان و یا روغن نارگیل بسیار برای مو مفید است.
سیلیکون و الکل
از هر نوع محصول حاوی این دو ماده باید اجتناب کرد. سیلیکون بر روی موها سدی را ایجاد خواهد کرد که باعث خفه شدن و عدم جذب رطوبت توسط مو میشود. محصولات حاوی الکل نیز رطوبت مو را از بین میبرد. این ماده در حقیقت باعث خشک شدن موها میشود. ماده دیگر نیز سولفات است. بنابراین هنگام خرید شامپو یا محصولات دیگر مو به این موارد دقت کنید.
موهایتان را کمتر بشویید!
سعی نکنید موهایتان را هر روز بشویید. اگر موهایتان را یک روز در میان بشویید، در واقع کمک خواهید کرد تا روغنهای طبیعی موهایتان حفظ شود. این کار تاثیر زیادی دارد.
استفاده استراتژیک از شامپو
هنگام شستشوی سر با شامپو، به جای اینکه تمام سرتان را پر از شامپو کنید بهتر است که فقط به شستن ریشههای مو بسنده کنید. تمام چربی مو در همان بخش جمع میشود. اما هنگام شستشوی سر با نرم کننده بالعکس این کار را انجام دهید.
ماسک مو
برای رطوبت دهی بهتر مو و از بین بردن شکنندگی آن، بهتر است هفتهای یک مرتبه از ماسکهای نرم کننده مو استفاده کنید. پس از اعمال ماسک بر روی موها، از شانه برای پخش کردن آن استفاده کنید. سپس بین 20 تا 30 دقیقه دیگر میتوانید موهایتان را آب بکشید.
مراقبت از موهای خشک
اشیای داغ مانند سشوار و همچنین نور خورشید میتوانند باعث خشک شدن موها شوند
برای درمان
حرارت
اشیای داغ (مانند سشوار و اتوی مو) و همچنین نور خورشید میتوانند باعث خشک شدن موها شوند. اگر در معرض نور شدید آفتاب قرار دارید، بهتر است از انواع کلاه یا اسپری مخصوص SPF استفاده کنید. البته در مواقع اضطراری، میتوانید پیش از استفاده از اشیای داغ از اسپری مخصوص ضد حرارت استفاده کنید تا مانع شکنندگی مو شود.
این را هم توجه داشته باشید که هنگام استفاده از اتوی مو و یا محصولات مشابه، موهایتان کاملا خشک باشد. در غیر این صورت، در غیر این صورت، موهایتان میسوزد.
تقسیم حرارت
هنگام کار با سشوار، اتوی مو و محصولاتی از این دست، سعی کنید موهایتان را زیاد در معرض حرارت قرار ندهید. مثلا هنگام کار با اتوی مو، هر بخش از موها را یک مرتبه یا نهایتا دو مرتبه اتو بکشید. در غیر این صورت، به موهایتان آسیب وارد خواهید کرد.
استراحت دادن به موها
سعی کنید هرز گاهی به موهایتان استراحت دهید و آنها را به کل از وسایل داغ دور نگه دارید. البته این مسئله شامل محصولات شیمیایی مو نیز میشود.
مراقبت پیش از رنگ کردن مو
فرقی نمیکند که موهای خاکستریتان را رنگ میکنید و یا صرفا تغییر رنگ میدهید؛ نکته مهم این است که فرآیندهای شیمیایی آسیب جدی به مو میزنند. استفاده از نرم کنندههای مخصوص هنگام رنگ کردن مو توصیه میشود، زیرا در آن فاصله پوستِ کف سر مستعد آسیب بوده و همین مسئله مشکلزا خواهد بود. اما استفاده از نرم کننده باعث رطوبت دهی و تعمیر بافت مو در آن زمان میشود. البته استفاده از مواد رطوبت دهنده پس از رنگ کردن مو نیز راهکار خوبی برای پیشگیری از خشک و شکننده شدن مو است.