نکاتی جالب در ارتباط با اضطراب و دلشوره

این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

 

زمانی که فرد در مواجهه با مشکلی قرار می گیرد به خاطر زمینه های اضطراب موجود در ناخودآگاه، به طور ناگهانی دچار دلشوره می شود، اکثر مردم به این موضوع اهمیت نمی دهند.

 

 روانپزشکان  دلشوره‌های ناگهانی را وامدار زمینه‌های ژنتیکی اضطراب در ناخودآگاه افراد و حاصل مشکلات روزمره عنوان کرد.

  

علت دلشوره‌های ناگهانی در افراد چیست؟ 

زمینه اضطراب باید در افراد باشد تا این مساله شکل بگیرد، زمینه اضطراب هم به صورت:

 -وراثتی و ژنتیکی 

 -مرور زمان 

 -نوع زندگی فرد

 -مشکلات و نگرانی‌های فعلی و یا آتی آن‌ها

 

که در زندگی گسترش پیدا می کند، زمانی که فرد در مواجهه با یک مشکلی قرار می‌گیرد به خاطر زمینه‌های اضطراب موجود در ناخودآگاه، به طور ناگهانی دچار دلشوره می شود، برای مثال هنگام عبور از عرض خیابان، یا در حین رانندگی، امتحان و... فرد ادعا می‌کند که ناگهان دچار دلشوره شده است، اما تحقیقات نشان می دهد که اضطراب در وجود این افراد همیشگی است، اما در مقابل شرایط ناگهانی این مساله به اوج خود می‌رسد و گرنه اختلالی به نام دلشوره ناگهانی، به خودی خود وجود ندارد.

  

دلشوره عامل بیرونی دارد یا درونی؟ 

اضطراب حالتی است که به طور ناخودآگاه به وجود می آید، مصداق این مساله تعریف اضطراب از دید روانشناسی است که می‌گوید: "اضطراب یک احساس مبهم ناخوشایند است که در فرد وجود دارد و عامل بیرونی ندارد".

 

تفاوت ترس و اضطراب نیز همین مساله است که ترس عوامل بیرونی دارد مانند، ترس از عبور در خیابانی تاریک، اما اضطراب عامل بیرونی را ندارد مانند، نگرانی مادر برای فرزندان بیرون از خانه که ناشی از ناخودآگاه اوست.

  

آیا دلشوره باعث بروز مشکلات جسمی می شود؟

علایم جسمی اضطراب: 

دقیقا، اضطراب دو دسته علائم دارد، علائم جسمی و علائم روانی. اکثر افرادی که مراجعه می کنند با علائم جسمی مانند:

 

 1) تپش قلب

 2) احساس درد در قفسه سینه

3) علایم تنفسی و تنگی نفس

 4) علائم گوارشی

 5) علائم ادراری و تکرر ادرار

 

مواجه هستند، به علاوه با توجه به اینکه اضطراب رابطه مستقیمی با سیستم اعصاب مرکزی دارد و این سیستم نیز با تمام اعضاء و جوارح ارتباط دارد، اضطراب می‌تواند رابطه مستقیمی با بسیاری از بیماری‌های جسمی داشته باشد.

  

روش‌های کاهش و یا مقابله با دلشوره چیست؟ 

متاسفانه مردم به این مساله اهمیت نمی‌دهند و معتقدند که مساله مهمی نیست و نیازی به مراجعه به روانپزشک نیست، اما در وهله اول شخصی که مبتلا به چنین اختلالی است باید به روانپزشک مراجعه کند، در جلسات درمان که هم دارویی است و هم روان درمانی، روانپزشک به ریشه‌یابی مشکلات و اضطراب‌های فرد بیمار رسیدگی می‌کند و به دنبال علل مسایل آزاردهنده در ناخودآگاه فرد می گردد، در این جلسات عوامل آزاردهنده شناسایی و آموزش‌های مقابله با آن‌ها به فرد تعلیم داده می شود.